سال ۷۴ در کوچه شهیدسلطانی ۸ دوره قرآنی راه افتاد که باعث صمیمیت بیشتر اهالی محله کوی کارگران با هم شد. از آن سال تا حالا این محله تغییرات بسیاری به خود دیده است، اما قدیمیها به بهانه همان دوره هنوز با هم در ارتباط هستند. بانوان محله معتقدند این محفل قرآنی باعث دوستی و همدلی بیشتر اهالی کوچه شده است.
احترام حاجحسینی اصالتا تهرانی است و از سال ۱۳۷۰ عروس مشهدیها شده است. خوشاخلاق و خونگرم است. با آنکه در این شهر و محله غریب بود، با همسایههایش ارتباط خوبی برقرار کرد. به کارهای فرهنگی علاقه داشت؛ به همیندلیل عضو بسیج مسجد محلهشان شد و در برگزاری کلاسهای فرهنگی اثرگذار بود.
احترامخانم که در حال حاضر، فرمانده بسیج و یکی از اعضای فعال شورای اجتماعی است، از زمان شروع شکلگیری شوراهای اجتماعی به عضویت آن درآمده است و این فعالیت را نقطه عطف کارهایش میداند. دراینباره میگوید: حضور در شورای اجتماعی باعث شد با نشستن پای صحبت مردم و شنیدن از مشکلات و هویت محله، بیشتر با محل زندگیام و همسایهها آشنا شوم.
او از اینکه در این محله قدیمی که همسایههایی همدل دارد، زندگی میکند، خوشحال است و میگوید: نزدیک به سیسال است که شبوروزمان با هم میگذرد و هرروز از حال هم باخبر هستیم. بااینکه در غربت و دور از خانوادهام بودم، همسایهها نگذاشتند این خلأ را احساس کنم.
احترامخانم از سال۱۳۷۴ که زهره خسروی به این محله آمد، او را میشناسد. آشنایی این دو همسایه در دوره قرآن رقم خورده و به همکاری در برنامههای فرهنگی مسجد رسیده است.
زهرهخانم که به گفته همسایهاش، خوشبرخورد و خندهروست، با لبخند میگوید: هنگامیکه به این محله آمدم، دوره قرآن «فاطمهالزهرا (س)» را با کمک خانم حاجحسینی راه انداختم. به برکت دوره قرآن سیسال است که هر ماه حدود چهلنفر از بانوان محله دور هم جمع میشویم. از همان سال اول صندوقی در دورهمان راه انداختیم که اعضای هر جلسه مبلغی به آن اهدا میکنند. در ماه رمضان هرسال بسته معیشتی تهیه کرده و به خانوارهای نیازمند کمک میکنیم.
زهرهخانم به خاطر دوره قرآن با بسیاری از بانوان محله آشناست. او با شمسی کاظمزاده هم در همین دوره آشنا شده است. شمسیخانم از بانوان فعال بسیجی و خیّری است که نزدیک به ۳۸ سال است در این محله زندگی میکند و در این سالها شاهد رشد و پیشرفت محلهاش بوده است. او تلاش میکند به هر شکل که برایش امکان داشته باشد، در کارهای فرهنگی و خیر مسجد محلهشان فعالیت کند.
تا قبل از سال ۱۴۰۰ که پسرش فوت کرد، زائران را در منزلش بهرایگان اسکان میداد؛ اکنون نیز با خدمت به زائران دلش را آرام میکند. او میگوید: محله ما نزدیک به حرم است و همین موضوع سبب شده بیشتر با زائران آقا علیبنموسیالرضا (ع) در ارتباط باشیم. تاجاییکه دستها و پاهایم یاری دهند، به زائران و مجاوران خدمت و به این کارم افتخار میکنم.
* این گزارش سهشنبه ۳مهرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۳ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.