حسن عمید سال ۱۲۸۱ در مشهد زاده شد. او را نخستین فرهنگ نویس به شیوه امروزی دانسته‌اند که نخستین فرهنگش را با عنوان «فرهنگ نو» سال ۱۳۰۸ در مشهد منتشر کرد.
سیدجواد ظهیرالاسلام در اوج دوران قحطی بزرگ متولی‌باشی آستان‌قدس‌رضوی شد و یکی از تاریک‌ترین ادوار مدیریتی در اماکن متبرکه است. در این دوره بدهی‌های آستان‌قدس به‌صورت تصاعدی افزایش یافت.
دکتر جواد حدیدی با بورسیه دولتی به اروپا رفت. در سوربن رساله‌ای می‌نویسد که نامش را جاودان می‌کند. «اسلام از نظر ولتر» را آن سال دفاع می‌کند و دوباره به آغوش وطن برمی‌گردد.
کریم طاهرزاده‌بهزاد یکی از اثرگذارترین معماران دوره پهلوی به شمار می‌رود؛ بنا‌هایی که در نوع خود منحصر‌به‌فرد هستند. آرامگاه فردوسی، فلکه حضرت، استخر کوهسنگی و ... از جمله طراحی‌های این هنرمند است.
در تاریخ ایران، نام‌هایی وجود دارند که به نماد‌های جریان‌های فکری و مبارزاتی بدل شده‌اند. شیخ‌احمد بهار، روحانی و روزنامه‌نگار خراسانی، یکی از این چهره‌هاست که حیات و قلمش را وقف آزادی ایران کرده بود.
ادیب‌الممالک‌فراهانی وقتی برای تصدی موقوفه خانوادگی قائم مقامی‌ها به مشهد می‌آید، نخستین روزنامه مشهد را با عنوان «ادب» منتشر می‌کند؛ او یک سیاستمدار زبده و شاعری توانا در سبک عراقی نیز است.
میرمرتضی الموسوی که بعد‌ها فامیل رویین‌تن برای خود انتخاب کرد و در روسیه در کار چاپ سابقه کار داشت، نخستین دستگاه حروفی چاپ را به مشهد آورد. او چاپخانه‌اش را با نام توس در بازار دایر کرد.
علی‌اکبرخان آزادی، معروف به «گلشن آزادی»؛ شاعر، روزنامه‌نگار، نویسنده است که اسمش با تاریخ مطبوعات مشهد گره خورده؛ با روزنامه‌های آزادی، فکر‌آزاد و مهر‌منیر.
جلال علائی‌کاخکی که در دهه ۴۰ شهردار بسیاری از شهر‌های خراسان بوده می‌گوید: شهرداری‌ها آن زمان هیچ موتورآلاتی نداشت با این حال بسیاری از کارها از جمله حمل گوشت شهر هم زیر‌نظر شهرداری بود.
