روزنامه «نوبهار» مورخ ۱۹ دی‌ماه سال ۱۲۸۹ خورشیدی گزارش داده است که مردم در مجالس تعزیه اباعبدالله به‌جای قند و چای، قهوه با عسل می‌نوشیدند. مردم حتی در خلوت خود هم به این موضوع پایبند و از چای و قند روی‌گردان بودند.

آخرین ضربه مردمی را در خراسان، خروج سربداران بر غارتگری ایلخانان مغول وارد می‌آورد و در نهایت قتل طغای‌تیمور به دست خواجه‌یحیی‌کرابی سرور سربدار، دلیلی می‌شود که بساط خودکامی ایلخانان برچیده شود.

گزارش‌های تاریخی نشان می‌دهد که ازبک‌ها برای نخستین‌بار در تاریخ مشهد، برای نفوذ به شهر از کندن تونل استفاده کردند، اما مدافعان مشهدی با رها کردن آب در آن تونل‌ها مانع از تحقق نقشه عبیدالله خان شدند.

مشخص نیست اولین دوچرخه‌های مورد‌استفاده در مشهد چه مدل یا مارکی داشته‌اند ولی دوچرخه مدل «ولف» در سال ۱۳۱۴ خورشیدی وجود داشته است. باوجود‌این رونق دوچرخه‌فروشی در مشهد با برادران تبرک رقم می‌خورد.

در چهارراه آسایشگاه خیابان المهدی یک ردیف دیوار سیمانی تا وسط کوچه کشیده شده و سه درِ فلزی بزرگ از میانش باز شده که راه ورود به خانه‌های جذامیان است. آدم‌هایی که جذام، دست‌ و پاهایشان را خورده است.

در روز ۱۵‌خرداد، سرباز‌ها و تانک‌ها شهر مشهد را اشغال کرده بودند و ژاندارم‌ها با اسب به مردم کوچه و بازار حمله می‌کردند؛ زیرا در شب ۱۵ خرداد، نزدیک به ۲۰ هزار نفر از مردم در منزل آیت‌الله قمی گرد آمده بودند.

تاریخ قهوه‌خانه عرب برمی‌گردد به دوره ریاست جمهوری ژنرال احمدحسن‌البکر که در بازه زمانی این حکومت، ایرانیان مقیم عراق از آن کشور رانده شدند.

حمام حضرتی که در ضلع شمالی حرم رضوی قرار داشت، می‌گفتند همان مکانی است که پیکر امام‌رضا (ع) را بعد از شهادت آن‌حضرت غسل داده‌اند. این حمام موقوفه آستان‌قدس‌رضوی بود.

در اطراف مشهد نیز مکان‌هایی به نام «پاچنار» وجود داشت که خاطره برخی از آنها در دل تاریخ محو شده و از تعدادی دیگر، تنها نشانه‌های اندکی باقی مانده است.

حرم رضوی در جریان سیل سال ۱۳۳۳ از آسیب مصون نماند. این سیل که در ویرانگری کم از سیل سال ۱۳۲۹ نداشت، نه‌فقط به مناطق گوناگون شهر خسارت‌های سنگین وارد کرد و به محدوده ساختمان‌ها و تأسیسات حرم رضوی هم وارد شد.