قاری رحمت‌الله واضح اهل سنت است؛ با‌این‌همه عاشق امامان شیعه است، آن‌چنان‌که پس از زیارت مشهد به عتبات‌عالیات می‌رود و چند صباحی را هم در جوار کربلا، نجف و سامرا گذرانِ عمر می‌کند.
کافی است سر بلند کنی و بر کاشیکاری هفتصد‌ساله مسجد گوهرشاد چشم بدوزی تا در زمان سفر کنی؛ از دوره تیموری به صفوی، از دوره صفوی به قاجار، یا حتی به دوره معاصر بیایی.
مراسم نخل‌گردانی دارای مقدمات خاصی بود که تزیین و آرایش نخل و به‌عبارت دیگر «نخل‌بندی» ازجمله ضروریات آن به‌حساب می‌آمد. معمولا نخل‌ها را با وسایل گوناگونی ازجمله پارچه، آیینه تزیین می‌کردند.
در مجموعه اسناد آستان‌قدس دو سند مرتبط با برگزاری مراسم شمع‌گردانی بین سال‌های ۱۳۳۴ و ۱۳۳۵ قمری وجود دارد. با این همه، احتمالا شمع‌گردانی در سال‌های قبل از این سال‌ها نیز طبق آنچه که در سند گفته شده، برگزار می‌شده است، ولی سابقه و سندی از آن موجود نیست.
از وقتی آیینه‌های ظریف آلمانی راهشان به‌سوی مشهد باز شد، به‌مرور آیینه‌ها جای کاشی‌ها، نقاشی‌ها و گچ‌بری‌ها را در بسیاری از رواق‌ها و فضا‌ها گرفت آن‌چنان که اکنون آیینه‌کاری تصویر غالب تزیینات حرم است.
در آن زمان جایی بوده است که مشعل‌های حرم را در آن جمع و نگهداری می‌کرده‌اند. به این فضا مشعل‌خانه می‌گفتند و افرادی باعنوان مشعل‌دار و مشعلچی زیر‌نظر مشعل‌دار باشی و مهتر‌مشعل‌دار کار می‌کردند.
فاطمی‌مقدم می‌گوید: عودسوزی آن‌قدر قدمت دارد که هرکیش، آیین یا گروهی می‌تواند ادعا کند که پیشینه این‌کار به آن برمی‌گردد، اما اسنادی در‌این‌باره وجود ندارد.
ساعت۱۴:۲۶ بعدازظهر، صدای مهیب انفجار به گوش می‌رسد، اما حیرت از چنین جنایتی آن هم در زمین مقدس مشهد و در روز عاشورا سبب می‌شود تا همه دیر و سخت باور کنند که در حرم بمبی منفجر شده است.
حدود ۸۲ سال پیش سنگی به موزه حرم مطهر امام رضا (ع) آورده می‌شود که مطالعات آن زمان محققان را به این نتیجه می‌رساند که این سنگ به یکی از محراب‌ها تعلق دارد.
