طی یک سده اخیر، خدمات ارائه‌شده به زائران، تغییرات بنیادی و گسترده‌ای داشته است. بااین‌حال، میان آنچه قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اتفاق افتاده تفاوتی معنادار و آشکار وجود دارد.
اگرچه اکنون حدود دوازده مناره یا گلدسته در حرم‌رضوی دیده می‌شود، نشان دو گلدسته از این تعداد را باید در همه دوران‌های ایجاد تا توسعه حرم مطهر دید. دو گلدسته که قدمت نخستینشان به عهد غزنویان می‌رسد.
ساخت صحن قدس دهه ۶۰ در دستور کار قرار گرفت و در سال ۱۳۷۰ ساخت کالبدی آن به اتمام رسید. در سال ۱۳۷۳ نیز کار کاشیکاری و تزئینات آن تمام شد. اما تزئینات آن سه سال بعد تکمیل شد.
سنگ بنای ایوان ساعت در عهد شاه‌عباس‌یکم صفوی گذاشته شد؛ ایوانی با ارتفاع۱/ ۲۴ و دهانه ۹/ ۶ متر که آن را در جناح غربی صحن کهنه ساختند. این ایوان از لحاظ آرایه‌ها و تزیینات، یکی از زیباترین ایوان‌های حرم‌رضوی است.
ساعت صحن کهنه نذر فردی است که به مریضی لاعلاج مبتلا می‌شود و نذر می‌کند که اگر شفا پیدا کند، یک ساعت به حرم‌مطهر اهدا کند. این ساعت که در هامبورگ آلمان ساخته شده، پس از شفایافتن این فرد به حرم رضوی آورده شده است.
کتیبه‌های ایوان عباسی نه‌فقط از حیث تاریخ‌های گوناگون و متنوع در کتیبه‌ها، بلکه از نظر شیوه نگارش و نوع خط نیز تنوع فوق‌العاده‌ای دارد و حتی می‌توان سیر تکامل خط نستعلیق را در آن مشاهده کرد.
عکسی از مسجد گوهرشاد در دوره قاجار وجود دارد که در آن، در ضلع جنوبی آن، اتاقکی چوبی به چشم می‌خورد که در‌واقع محل چاه آب مسجد گوهرشاد است؛ چاهی که هنگام بی‌آبی، از ظرفیت آن برای تأمین آب مورد‌نیاز زائران استفاده می‌شده است.
ساعت‌های آفتابی وسیله‌ای برای تعیین زمان، به کمک موقعیت مکانی خورشید هستند و قدمت آنها هم به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، اما کاربرد اصلی ساعت آفتابی حرم مطهر برای تعیین دقیق قبله است.
از حاشیه خیابان امام‌رضا(ع) به سمت حرم که بروید، بار‌ها و بار‌ها با مغازه‌هایی مواجه می‌شوید که افرادی در آنها شما را به گرفتن عکس با نمایی از ضریح مطهر یا حرم دعوت می‌کنند.
