کتیبه دور‌تا‌دور گنبد، به خط ثلثِ زیبای علیرضا عباسی و با قلم طلایی بر زمینه‌ای فیروزه‌ای نگاشته شد؛ کتیبه‌ای که در آن شرح سفر پیاده شاه، منابع مالی طلاکاری گنبد و جزئیات اجرای این کار ذکر شده است.
محمد موسوی، ملقب به «صنیع‌التولیه»، یکی از هنرمندانی است که کتیبه‌های نگاشته شده با خط او تقریبا در همه بخش‌های قدیمی حرم رضوی، به‌ویژه در صحن‌های عتیق و نو به چشم می‌خورد.
با نگاهی دقیق به عکس‌های هوایی مشهدِ۱۳۳۵خورشیدی، می‌توان به شکل و الگوی معماری اماکن متبرکه حرم‌رضوی در آن دوره پی برد. تصویری که در فتوحرم امروز می‌بینید، بخشی از عکس هوایی تاریخی است.
به گفته مهدی سیدی، بازسازی گنبد حرم‌رضوی حدود۳۶سال به طول انجامیده است و در دهه۱۳۳۰خورشیدی، احتمالا در بزرگ‌ترین عملیات ترمیمی تاریخ مسجد گوهرشاد، همه گنبد برداشته و با استفاده از لایه نازک «بتن» دوباره ساخته شد.
صحن انقلاب اسلامی، صحن کهنه یا صحن عتیق، قدیمیترین صحن مجموعه حرم است. بنای اولیه صحن به دوره تیموری می‌رسد، اما شکل امروزی آن مربوط به دوره صفوی و عهد شاه‌عباس اول صفوی است.
تاریخ می‌گوید آیینه‌های شیشه‌ای برای نخستین‌بار در شهر صیدای لبنان ساخته می‌شود و در سده‌های دوم و سوم، جای آیینه‌های فلزی و سیم‌اندود را در معماری بنا‌ها می‌گیرد. در ایران در سده‌های نخستین هجری‌قمری، شهر همدان از مهم‌ترین این مراکز بوده است.
قدمت پنجره فولاد صحن‌عتیق در حرم‌رضوی به دوره تیموری باز‌می‌گردد. پنجره امروزی از جنس برنج است و سه دهانه مجزا دارد اما پنجره اولیه، از جنس فولاد بود و برای‌همین همگان آن را با نام پنجره فولاد می‌شناسند.
شربت‌خانه یکی از نهاد‌های پذیرایی در حرم‌رضوی بود که آشکارترین مسئولیت آن، تهیه و توزیع شربت و نوشیدنی‌ها محسوب می‌شد. همچنین شربت‌خانه مسئولیت‌های دارویی هم داشته و باید ادویه مورد‌نیاز دارالشفای حضرتی را هم تأمین می‌کرده است.
این تصویر بسیار مهم و جذاب از صحن عتیق حرم‌رضوی بوده؛ منحصر‌به‌فرد و پر از شواهد تاریخی ناب و متعدد است. اهمیت محتوای این تصویر همین بس که به احتمال زیاد، قدیمیترین تصویری است که کبوتران حرم در آن ثبت شده‌اند.
