علی سلمانی معتقد است روایتگری باید به بهبود جهان منجر شود. همین نگاه باعث شده هم در انتخاب سوژه‌ها جسارت به خرج دهد و هم در انتخاب زیستگاه هنری‌اش، مشهد را برگزیده است.
منطقه ۱۰
منطقه مهندسی‌ساز
قرارگرفتن در یکی از مبادی ورودی پرتردد شهر (بزرگراه آزادی)، آب‌وهوای مناسب، ساخته‌شدن معابر و ساختمان‌های منطقه براساس اصول و ضوابط شهرسازی، وجود قطعات به‌نسبت زیاد زمین‌های با کاربری فضای سبز و در نتیجه برنامه‌ریزی برای افزایش سرانه فضای سبز، منطقه ۱۰ را به منطقه‌ای خوش‌نشین و مملو از مجتمع‌های مسکونی تبدیل کرده است. این منطقه به‌دلیل در بر گرفتن تعداد زیادی از مجتمع‌های تفریحی آبی و استخر‌های سرپوشیده، به منطقه تفریح‌های آبی مشهد معروف شده است. ویژگی دیگر منطقه ۱۰ وجود مراکز درمانی مجهز مانند بیمارستان رضوی، بیمارستان عباس ناظران و... در آن است که به گردشگری سلامت در این منطقه رونق می‌بخشد. قرارگرفتن شهر سنگ و همچنین تعداد زیادی واحد صنعتی در این منطقه ظرفیت اقتصادی مناسبی را برای تولید و رونق اقتصادی در این منطقه ایجاد کرده است.
این منطقه با داشتن شماری از دانشگاه‌های مهم، یکی از قطب‌های علمی و دانشگاهی در مشهد است. در مساحت ۲۳۳۳ هکتاری منطقه ۱۰ شهرداری مشهد ۲۹۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
مجتبی شادکام ورزشکاری که هم کبدی کار می‌کند و هم کشتی می‌گیرد. او در سال ۸۵ در مسابقات استانی کشتی، قهرمان شد و در دوره سربازی هم مقام قهرمانی نیروی هوایی را به‌دست آورد.
سلطان اصفهانی سرمست شدن از بوی چوب را از اجدادش به ارث برده اما این ارثیه نهفته نیاز به شکوفایی داشته که پس از سال‌ها توسط سعید، پسر سلطان شکوفا و تبدیل به پیشه‌ای خانوادگی می‌شود.
پس از انقلاب، روستای روستای بحرآباد با بخشی از امام هادی (ع) و زمین‌های ابراهیم آباد به شهرکی تبدیل شد به نام شهرک شهیدگذری. شهیدگذری نخستین شهید روحانی منطقه بود که با آغاز جنگ به خط مقدم رفت و شهید شد.
سیدمحمدامین دارابی بین هم‌تیمی‌هایش به کاشته‌زن حرفه‌ای معروف است. او سال۱۴۰۰ در مسابقات جام فجر، رتبه سوم بین باشگاهی را کسب و مدالی دریافت کرد که هنوز هم برایش خاطره‌ساز و انگیزه‌بخش است.
پروژه معراج شهدا یکی از پروژه‌های نوستالوژیک مشهد است که تلفیقی از هنر‌های نوین و سنتی در آن به‌کار رفته تا تداعی‌کننده خاطرات وداع مردم با پیکر شهدا باشد.
زیر تابلو کوچه حجاب ۵۲ نوشته شده است «۲۸ قدیم» و به نام شهید محمدحسین سالیار مزین شده است. این معبر و محدوده اطراف آن تا سال ۶۵ جزو محدوده شهری نبوده و پس از آن کم‌کم وارد بافت شهر شده است.