مسجد توفیق در سال۱۳۴۵ با کمک‌های مردمی در زمینی وقفی احداث شد و از همان تاریخ تا الان، این مسجد از نظر تعداد نمازگزاران و برنامه‌های مذهبی فعال بوده است.
نجمه فیض‌آبادی می‌گوید: زمانی‌که اینجا مسجد نداشت، به مساجد خیابان‌ها و محله‌های دیگر می‌رفتم. از وقتی این مسجد ساخته شد، با اینکه نیمه‌کاره است، همین را به دیگر مساجد ترجیح می‌دهم. همه نمازگزاران یکدیگر را می‌شناسند.
۹۷لاله برای رفتن به خاک‌ریزهای جبهه از مسجد المهدی(عج) محله رضاشهر بند پوتین‌هایشان را محکم بستند تا خدای‌نکرده، سختی راه، عقیده‌شان را سست و از رفتن به این راه پشیمان نکند.
علی رفعتی تعریف می‌کند: صفرتاصد کار ساخت کامل مسجد ولیعصر (عج) که حدود چهارسالی زمان برد، مردمی بود. هر کدام از همسایه‌ها در هر پست و مقامی که بودند، دست‌بکار شدند تا مسجد ساخته شد.
وقتی جمعیت محله مقدم زیاد شد، بزرگان و بازاریان دور هم جمع شدند و به این نتیجه رسیدند که برای ادای فریضه نماز به مسجدی در محله‌شان نیاز دارند. در آن جمع، «محمدعلی چاووشی» خانه‌اش را وقف ساخت مسجد کرد.
در گذشته زمین کانون، آسیابی بوده است برای آرد‌کردن گندم‌ها. صاحبش آقای نوغانی اوایل جنگ، اینجا را برای پایگاه بسیج اهدا می‌کند و با مشارکت مردم این ساختمان بنا می‌شود. بسیاری از ۲۲ نفر شهید محله ساخت و گچ‌کاری‌اش را انجام داده‌اند.
مسجد جواد‌الائمه (ع) در محله راهنمایی با تأسیس کانون فرهنگی‌هنری علاوه‌بر آموزش مسائل دینی، به آموزش حوزه‌های فرهنگی و هنری نیز می‌پردازد و استقبال خوبی از آن شده است.
فضایی در مسجد مهیا شده تا در ساعت‌هایی خاص دانش‌آموزان عضوکانون و مسجد بتوانند از نیروی بسیجی فعالی که برای تدریس و حل تمرین به این مکان می‌آیند، استفاده کنند.
مسجد پل سنگی، طبق روایتی که اهالی از پیش‌نماز قدیمی، مرحوم حاج‌سیدمحمدرضا بختیاری، نقل می‌کنند، نام خود را از سنگ بزرگی گرفته است که برای عبور مردم از گذرگاه آبی نوغان قرار داده شده بود. این سنگ، پایه‌ای برای هویت تاریخی مسجد شد.
