علیمردان‌خان در جواب پدر می‌گوید: «مالی که بعد از مرگ وقف شود، مثل چراغی است که پشت‌سر روشن باشد؛ راه را برای انسان روشن نمی‌کند». بعد از این ماجراست که عباسقلی‌خان ابتدا مدرسه و بعد، سایر اموالش را وقف می‌کند.

خانه کرمانی در حدود ۹۰ سال قبل در دوره قاجاریه بنا شده است. مالک و سازنده بنا به گفته آقای کرمانی، مالک کنونی آن، شخصی یهودی بوده است. این ملک حدود ۵۰ سال قبل از شخصی یهودی خریداری شده است.

قدیمی‌ها می‌گویند تا چندین سال پیش کتبیه‌هایی در انبار بود که ثابت می‌کرد آب‌انبار وقف نوادگان میرزا علی اصغر الحسینی است، اما آنچه در کتب تاریخی آمده است، ساخت بنا را به نخستین سال سلطنت شاه عباس منسوب کرده است.

خیلی از مشهدی‌ها حتی نمی‌دانند آرامستان ارامنه در مشهد وجود دارد. این آرامستان که  جایی در حاشیه تقاطع عامل به بولوار شهید کریمی قرار گرفته است بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارد.

وسعت بوستان ۱۰۰ هکتاری کوهسنگی و طبیعت زیبایش سبب شده تا هر گردشگری که به مشهد می‌آید حتماً سری به این بوستان بزند.

از ویژگی‌های بارز خانه براتی که سال ۱۳۱۰ خورشیدی ساخته شده می‌توان به ستون‌های جلوی نما، گچ‌بری‌های بالای طاق پنجره‌ها و سنتوری‌های گچ‌کاری و رنگ‌آمیزی شده در نمای حیاط اشاره کرد.

از ویژگی‌های خانه تاریخی محمدی، جهت‌گیری یکی از اضلاع حیاط به جانب قبله است که هم بیشترین میزان سایه را در تابستان فراهم می‌آورد و هم زمینۀ نفوذ بیشتر نور آفتاب را به اعماق اتاق‌ها در زمستان ممکن می‌سازد.

خانه حناساب سال ۸۳ ثبت ملی شد، امید می‌رفت که میراث فرهنگی مرمت این خانه را آغاز کند و ماندگاری‌اش را تضمین، اما چنین نشد؛ اتفاقی‌که برای خانه حناساب افتاد این بود: تخریب کامل بنا.

منزل خاندان بشیرنژاد، معماری درخورتوجهی دارد، فرزند ششم خانواده، برای قبولاندن حرفش، ما را به طبقه دوم خانه می‌برد و شروع می‌کند به بالا و پایین پریدن. سقف طبقه پایین، زیر پایمان مانند خمیری نرم، می‌لرزد.

در کوچه آیت‌الله خامنه‌ای، نبش سه‌راهی اول، آب‌انباری قدیمی وجود داشته که اکنون اثری از آن به چشم نمی‌خورد. در‌کنار این آب‌انبار، آبخوری قدیمی با طرحی شبیه به محراب که تداعی‌کننده سقاخانه‌های سنتی ایران است.