«مصلی» بنایی است متعلق به دوره صفویه.این بنا در سال۱۰۸۷ قمری هم‌زمان با حکومت شاه‌سلطان‌سلیمان صفوی به‌همت حاجی‌ملک و معماری حاجی‌شجاع، بنّای اصفهانی و به دستور نواب عالی‌مقام ابوصالح ساخته شده است.
عبدالحمید‌مولوی از مطلعین خراسان و عضو مهم آستان‌قدس، از تهران به مشهد آمد و با مساعدت افکار‌عمومی از خرابی بیشتر گنبد‌سبز جلوگیری کرد و مرکز هم نمایندگی را به او داد و آن بنا را به نام ابنیه تاریخی به ثبت رسانید.
در‌های باغ خونی، بیش از صد سال به روی مردم کوچه و بازار بسته مانده است و انگار جنگ جهانی، قصد رفتن از آن را نداشته است. مردم این‌قدر از تفرج در این باغ محروم مانده‌اند که تنها رویایی از آن در ذهن دارند، خاطره‌ای دور که در قصه‌ها برایشان گفته‌اند.
خانه اصالت حدود هفتصد‌متر وسعت دارد و شامل هفت واحد اقامتی است؛ هر‌کدام از این اتاق‌ها، دنیایی خاص برای خودش دارد. این خانه روزگاری محل زندگی آیت‌الله سرابی بوده است؛ شخصیتی که نامش برای قدیمی‌های محله سعدی آشناست.
نزدیک‌شدن به هزارمین سال ولادت فردوسی و دعوت از ادیبان ایرانی و بزرگان ممالک فرنگ، ساخت بنایی درخور شأن را از اهمیت بسزایی برخوردار کرده بود تا ساخت آن در دستورکار قرار بگیرد، اتفاقی که به‌دلایل مختلف حدود هفت سال به‌درازا می‌انجامد.
وارد هر یک از کوچه‌های ابرده علیا که شوید، از یکی دو تا خانه و کمی سربالایی و سرازیری که گذر کنید، کم کم صدای خروش خفیف آب به گوش می‌رسد. آب سرد و خنکی که شاید هر لحظه وسوسه تان کند دل به دریا بزنید.
این کوره آجر خشتی، مال شخصی بود که هفت یا هشت کارگر داشت. اطرافش باغ بود و در آن سبزی‌کاری می‌شد. قبل از سال۵۰، کار کوره تعطیل شد و بعد از انقلاب هم اینجا به قبرستان تبدیل شد.
بد نیست بدانیم اطلاعاتمان درباره معروف‌ترین خانه تاریخی مشهد پر است از اشکالات و، اما و‌اگرهایی که مثل یک ویروس در فضای اینترنت تکثیر شده است و حالا دیگر تشخیص درست از نادرست سخت به نظر می‌رسد.
گورجای «میلی مشهدی» روزگاری در زمین‌های امین‌آباد مشهد قرار داشت و حالا پس از گذشت سال‌ها، در توافقی بین شهرداری و میراث‌فرهنگی، قرار است سنگ قبر میلی دوباره جایی در اطراف ساختمان راه‌آهن مشهد برپا شود.
