برای مهری وفادار که از بیست‌سال قبل در راه خیر قدم گذاشته و برای خرید گوسفند پول جمع کرده و گوشتش را بین نیازمندان محله توزیع کرده است، بیش از هرچیزی دعای خیر مردم ارزش دارد.
قصه این ایستگاه صلواتی به دوازده‌سال پیش باز می‌گردد؛ اعضای هیئت قاسم‌بن‌الحسن (ع) همچنان با ابتکار‌های ناتمامشان دامنه برنامه‌های هیئت را به فراتر از حریم مسجد، کشانده‌اند.
آنچه نام مرحوم غفاری را در دل هم‌محله‌ای‌ها جاودانه کرد، دل بزرگ و دست بخشنده‌اش بود. در هر امر خیری پیشقدم بود؛ هیچگاه به راحتی از کنار نیازمندان نمی‌گذشت. دریغ کردن برای او واژه‌ای ناشناخته بود.
محمد صدیقی می‌گوید: بیشتر کار‌ها را به‌دست بچه‌های محله می‌سپاریم. نوه‌ام، امید که امانتی الهی بود، همه کار‌های فنی و صوتی حسینیه را انجام می‌داد و حالا که دیگر بین ما نیست، بچه‌های محله بیشتر از قبل پای کار آمده‌اند.
طیبه سروری، یکی از گنجینه‌های پنهان اسماعیل‌آباد، داستان متفاوت زندگی‌اش از دوازده‌سالگی آغاز شد. او از همان زمان تصمیم گرفت ساعات خالی روز را با نوای قرآن و آموزش قرآن به کودکان پر کند.
کوچه مالک‌اشتر۸ همسایه‌هایی صمیمی و بااخلاق دارد. اینجا خبرگیری از همسایه‌ها و مراعات حال یکدیگر یک سنت است. مراسم را در منازل یکدیگر برگزار می‌کنند و برای برنامه‌های آیینی، همه پا پیش می‌گذارند.
خانواده محله مصلا الگوی جدیدی برای مصرف آب ارائه کردند. دو سطل آب در کنار هم، یکی برای شستشو و دیگری جمع آوری آب وضو و آب شرب بدون چربی این روال همیشگی زندگی در خانواده چاویده است.
روضه منزل معصومه کریم‌آبادی است که به گفته خودش از زمان مادر مرحومش، یعنی بیش از ۵۰ سال است که برگزار می‌شود. در حقیقت تأکید و وصیت مادرش علت استمرار آن بوده است.
