بانوی محله زرکش دشمن سرسخت اعتیاد است

نیلوفر جعفرزاده| این روز‌ها کم‌تر آدمی را می‌بینیم که از موقعیت‌های خود برای بهبود شرایط دیگران بگذرد! کلماتی هم،  چون «ایثار» و «فداکاری» برای هر یک از ما شعار و نمادی شده است که سعی می‌کنیم در جملات و متون خود بگنجانیم تا رنگ و لعاب بیشتری به حرف‌هایمان بدهیم. اما هستند افرادی که در وجودشان محبت به هم‌نوع موج می‌زند. مصداق این موضوع بانویی است که همراه با خانواده اش برای بهبود زندگی معتادان محله زرکش می‌کوشد. برای دیدن این بانوی پرتلاش به محله زرکش می‌رویم.

وارد محله کال زرکش که می‌شویم شاهد صحنه‌های ناخوشایند زیادی هستیم، در میان کوچه‌ها و خانه‌های ساده و قدیمی این محله، داخل جنگی ۱۴ می‌شویم و در کوچکی که بر بالای آن تابلوی آبی رنگی با عنوان «موسسه پیشگیری از اعتیاد کال زرکش» خودنمایی می‌کند را می‌کوبیم. درددل‌های تکتم ماریانی که از سال ۱۳۸۳ وارد این محله شده و مدیریت «موسسه پیشگیری از اعتیاد کال زرکش» را برعهده گرفته شنیدنی است.

خانواده‌ام با من همراه شدند

تکتم ماریانی متولد سال ۱۳۵۶ است و از هشت سال پیش مدیریت موسسه «پیشگیری از اعتیاد کال زرکش» را برعهده دارد. او در صحبت با ما می‌گوید: برای سکونت به این محله نیامده بودم، تا پیش از سال ۱۳۸۲ در محله کوهسنگی ساکن بودم، اما برای ساخت و فروش خانه‌ای به اینجا آمدیم که مرکز بهداشت این محله به من پیشنهاد همکاری داد و من نیز قبول کردم. پس از گذشت مدتی شاهد مشکلات و معضلات بسیاری در این محله بودم که یکی از مهم‌ترین آنها اعتیاد بود. در ابتدا به‌عنوان مربی زیرنظر سازمان بهزیستی موسسه ترک اعتیاد را راه اندازی کردم.

وی بیان می‌کند: سال ۱۳۸۳ موسسه ترک اعتیاد تاسیس و در سال ۱۳۸۷ ثبت شد، فشار کار در موسسه بالا بود چنانکه همسرم نیز در این زمینه با من همکاری زیادی داشت و ما در خانه‌ای که ساخته بودیم ساکن شدیم. ماریانی خاطرنشان می‌کند: در این مجموعه پسر ۱۳ ساله‌ام نیز تلاش و همکاری دارد به طور کلی فعالیت‌های افراد به‌صورت خودجوش است و ۲۰ نفر فعالانه و علاقه‌مند در این موسسه کار می‌کنند.

بازی کودکان با سرنگ و زباله

وی بیان می‌کند: با توجه به این نکته که وظیفه ما پیشگیری از مشکلات موجود در محله است در مرحله اول در راستای پرکردن اوقات فراغت، آموزش بچه‌ها، ارتباط موثر با مؤسسه و افزایش فرهنگ کتاب‌خوانی تلاش کردیم و به این منظور شروع به جمع‌آوری کتاب از مردم و اطرافیان کردیم و توانستیم ۳۰۰ جلد کتاب را گردآوری کنیم، ۲۰۰ جلد از این کتاب‌ها اهدایی خودم است و اکنون تعداد کتاب‌های این مؤسسه به ۲ هزار و ۵۰۰ جلد می‌رسد.

ماریانی در ادامه تصریح می‌کند: سطح و میزان اعتیاد در این محله بسیار بالا بود و با توجه به اینکه نگهداری بچه‌ها برعهده مادر خانه است به‌همین دلیل بچه‌ها درکال و محله رها بودند و با سرنگ‌ها و زباله‌هایی که در محله پراکنده است بازی می‌کردند به همین دلیل کودکان را به‌صورت خودجوش از کوچه و خیابان جمع کردم تا در این میان آسیب کمتری به آنها وارد شود.

وی ادامه می‌دهد: درخواست اعطای سرپرستی و تربیت کودکان از جانب خانواده‌ها افزایش پیدا کرد، در یک اتاق کوچک حدود ۷۰ کودک را نگه‌داری می‌کردیم. در وهله اول هدف اصلی تاسیس مکانی بود که بچه‌ها کمتر آسیب ببینند و با یک فضای آرام در ارتباط باشند؛ بنابراین در سال ۱۳۸۸ مهدکودکی با مجوز رسمی از سازمان بهزیستی تاسیس کردیم. ماریانی می‌افزاید:مهدکودکی زیرمجموعه مؤسسه و با کمک خیّران ساخته شد، در حال حاضر هم بیشتر توجهمان بر مهدکودک است، زیرا بچه‌ها باید خوب پرورش یابند.

این بانوی پرتلاش تصریح می‌کند: اکنون ۵۰ کودک در این مهد ثبت‌نام هستند که پدرهایشان مشکل اعتیاد دارند یا در حبس هستند شهریه را نیم‌بها از خانواده‌ها دریافت می‌کنیم و به همین دلیل هر ماه ۵۰۰ هزار تومان کسری بودجه داریم.

نخستین موسسه گیرنده لوح تقدیر از ریاست‌جمهوری

ماریانی بیان می‌کند: این موسسه نخستین موسسه پیشگیری از اعتیاد است که از رئیس جمهور در سال ۱۳۸۶ لوح‌تقدیر گرفته است و آخرین کار مؤسسه نیز ارائه طرح پژوهشی پیشگیری از اعتیاد در دوست آباد است که ازجانب سازمان بهزیستی بر عهده من گذاشته شده است. او که زن نمونه کشور در سال ۱۳۸۷ است می‌گوید: هر سال در هفته مبارزه با موادمخدر نمایشگاه پیشگیری از اعتیاد را دایر می‌کنیم.

از دیگر اقدامات این مؤسسه برگزاری کلاس‌های پیشگیری از اعتیاد و آسیب‌ها، کلاس‌های مهارت‌های زندگی ویژه پسران مقطع راهنمایی، ارائه مشاوره و مباحث تربیتی و فرهنگی در قالب اردو‌ها و تشکیل جلسه‌های هم‌اندیشی است.

او درباره دیگر فعالیت‌های این موسسه تصریح می‌کند: معرفی دانشجویان و نخبگان محله به خیّران، نجات بسیاری از کودکان در خانواده‌های معتاد و معرفی آنها به پرورشگاه‌ها، برگزاری اردو‌های خانوادگی با هدف افزایش میل به زندگی ویژه خانواده‌های ساکن در این محله، بسته‌بندی و توزیع وسایل و موادغذایی به ۷۰ خانواده تحت پوشش این موسسه و... از این اقدامات است.

از همه سازمان‌ها درخواست کمک و حمایت داشتم، اما کسی پاسخگو نیست

کسی از ما حمایت نمی‌کند

ماریانی درباره مشکلات مؤسسه بیان می‌کند: اگر در این مدت حمایت‌ها و همکاری‌های مالی و روحی همسرم نبود باید دو سال پیش این موسسه را تعطیل می‌کردم، کتابخانه‌های عمومی در اهدای کتاب به ما کمکی نکردند. شش‌ماه است که اجاره‌بهای مکان موسسه را نداده‌ایم و در حال حاضر موسسه رو به انحلال می‌رود و دیگر فعالیتی ندارد.

از همه سازمان‌ها مراجعه و درخواست کمک و حمایت داشتم، اما کسی پاسخگو نیست، حتی دهیار و شورای محله نیز حمایتی از ما ندارند. وی در ادامه عنوان می‌کند: اوقاف و بهزیستی و دیگر سازمان‌ها اصرار دارند که موسسه تعطیل نشود، اما حمایت‌های کافی در این زمینه وجود ندارد، این در‌حالی‌است که من فشار‌های روحی و روانی زیادی را باید تحمل کنم، زیرا فعالیت پیشگیری از اعتیاد برنامه درازمدتی است که به مرور شاهد تاثیرات آن هستیم، اما بعد از هشت سال که ثمره و بازخورد فعالیت‌هایم را باید ببینم مجبور هستم که دیگر ادامه ندهم.

ماریانی می‌گوید: سازمان بهزیستی تاکنون حمایت‌ها و پشتیبانی مناسبی از این موسسه داشته است، اما از آنها تلاش و حمایت بیشتری را انتظار داریم، اگر بهزیستی زمین و جای ثابتی را به ما بدهد به کمک خیّران می‌توانیم برای ساخت آن اقدام کنیم، تماس‌هایی نیز با خیّران داشتیم، اما هنوز اقدامی صورت نگرفته است، ما امیدواریم که خیّران به‌صورت مشارکتی بتوانند در رفع این مشکل سهمی داشته باشند و بهزیستی نیز با توجه به جایگاه و بازخورد‌هایی که این موسسه بر ساکنان محله دارد، کمک و حمایت‌های لازم را صورت دهد.

معضل‌ها در همه مناطق یکسان است

ماریانی می‌گوید: محله زرکش دارای مشکلات متعددی از قبیل اعتیاد فقر و دزدی است، اما این دلیلی برای عقب‌ماندن و نادیده گرفتن این محله نیست. وی بیان می‌کند: نمی‌توان ادعا کرد که مشکلاتی که در این قسمت از شهر وجود دارد در مناطق دیگر دیده نمی‌شود بلکه معضل‌ها در همه مناطق به‌صورت یکسان وجود دارد و نوع برخورد و پیشگیری از آن در محله‌ها مهم است.

ماریانی در پایان عنوان می‌کند: بیشترین مشکلی که در میان ساکنان این منطقه دیده می‌شود سطح فرهنگ و رفتار آنها است که باید روی این مسئله به‌صورت بنیادی کار شود تا بتوان بقیه مشکلات این محله را حل کرد و با اطمینان می‌توان گفت که با فعالیت‌های کافی و جامع می‌توان این معضل‌ها را برطرف کرد.

*این گزارش شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱ در شماره ۳۱ شهرآرامحله منطقه دو منتشر شده است.