زهره موسوی با دیدن کار‌های ون‌گوگ دل‌باخته نقاشی شد، با دوست‌داشتن زمین و خاک انگشتانش را لابه‌لای گِل‌ها بازی داد و از دنیای نقاشی و سفال به خلق آرت‌موزائیک روی‌آورد. این میان کمی هم مجسمه‌سازی کرد.
استاد انوشیروان فروغی می‌گوید: حداقل ۲۰ سال شیمی کاربردی کار کرده‌ام و خیلی از کار‌های نقاشی‌خط من با استفاده از مواد شیمیایی است که به استخدام هنر درآورده‌ام.
برای حیدر صفدرپور، همه چیز از برخاستن یک «آه» از نهاد شروع شد: «خدایا، می‌شه یه روزی منم مثه اینا، برای ائمه دو خط شعر بگم.» صفدرپور اولین شعرش را در ۱۸سالگی می‌سراید. حکایت او حکایت دلدادگی به ائمه (ع) است.
مریم حسین پور با این‌که می‌توانست در رفاه و آسایش دختران نازپرورده بماند، اما ترجیح داد مسیری را انتخاب کند که با تلاش و عشق به هنر گره خورده است. او با فعالیت‌های فرهنگی و آموزش رایگان ده‌ها زن پناهگاهی برای بانوان محله شده است.
نگاه عمیقِ هنرمندان و هنر‌دوستان بر روی تابلو‌های پر نقش و نگار مهدی امینی در نمایشگاه نقاشی عینیت، شاهدی بود بر حجم هنرمندی خالق تابلو‌های به نمایش درآمده.
از مزایای قابل ذکر هنر سوخت‌نگاری می‌توان به ارزان و در دسترس‌بودن لوازم کار اشاره کرد، فقط با یک هویه ساده، یک تکه چوب، سمباده و یک طرح می‌توان اثر هنری بی‌نظیری خلق کرد.
یکتا می‌گوید: تولد پنج‌سالگی‌ام بود که دایی‌ام برایم یک بسته کبریت قدیمی هدیه آورد. چند روز فقط عکس جعبه‌ها را نگاه می‌کردم و لذت می‌بردم. پدر و مادرم که ذوقم را دیدند، تشویقم کردند تا اگر دوست دارم کبریت‌های بیشتری جمع کنم.
اعضای گروه همخوانی ثارالله همه جوانند. آن‌ها از سال ۱۳۸۰ به واسطه شناخت و آشنایی با یکدیگر در مجالس خانگی و با پیشنهاد سیدحسین میرحسینی، با هم پیمان بستند تا با مشارکت یکدیگر به جذابیت‌های معنوی مراسم مذهبی بیفزایند.
محسن قصابیان فیلم سینمایی «نیوکاسل» را کارگردانی کرد؛ فیلمی اجتماعی با رگه‌هایی از طنز و نگاهی انسانی به جنگ و روابط خانوادگی. این تجربه نشان داد که او تنها بدنبال دیده شدن نیست، بلکه دغدغه روایت دارد.
