هنگامی‌که درباره سیر تاریخی خیابان امام رضا(ع) در چند دهه اخیر می‌گردیم مشخص می‌شود این خیابان به دلیل همان جاگذاری ضدهوایی به نام ضدهوایی یا ضد معرف بوده است.

بیشتر ساکنان اولیه محله کوثر، اساتید و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند که نزدیکی راه و دسترسی راحت به دانشگاه آنها را به این محدوده شهری کشاند و به رشد آن دامن زدند.

محله نوفل‌لوشاتو تا قبل از سال ۱۳۵۵ گندم‌زار‌ی با چند جوی آب بود که از قنات‌های رضاشهر سرازیر می‌شد و به باغ ملک‌آباد می‌رسید. اولین ساکنان خیابان نوفل لوشاتو، کارمندان آستان قدس رضوی بودند. 

هویت محله هنرستان به دارالفنون و هنرستان‌های قدیمی آن است. هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای طالقانی، شهید کاظمیان و هنرستان کشاورزی یوسفی از قدیمی‌ترین هنرستان‌های تاسیس شده در جنوب غربی مشهد است.

محله هاشمیه از اوایل دهه ۸۰ خورشیدی پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرد و اکنون یکی از محلات برخوردار مشهد است. این محله تا اواسط دهه ۶۰ بیشتر بافت روستایی خود را حفظ کرده بود.

در دهه اول انقلاب اسلامی (۶۵- ۱۳۵۵) اراضی پایین دست روستای نه دره و در دهه دوم و در زمان شهرداری اکبر صابری‌فر (حدود سال ۱۳۷۰) خود روستا ضمیمه شهر مشهد شد، لذا به شهرک صابر شهرت یافت.

در همه ۳۰ سال گذشته، شقایق یک جزء حاشیه شهر مشهد بوده، اما از سال ۱۳۷۰ به بعد به‌تدریج روند ساخت و ساز در این محله به سمت شیوه‌های مدرن شهرسازی پیش می‌رود.

محله چهارچشمه در گذشته روستایی در پای کوه‌های جنوب غربی مشهد بود که به خاطر وجود چشمه‌های آب فراوانش به چهارچشمه معروف شده بود. در گذشته مردم به قصد استفاده از طبیعت به این محل می‌آمدند.

محله لادن امروزی بر روی بقایای روستای پاچنار قرار گرفته است. این محله در سیر تاریخی شهر تا سال ۱۳۶۵ جز محدوده شهری محسوب نمی‌شد و پس ازآن به تدریج وارد محدوده شده است.

محله گلدیس از محلات جوان مشهد است که تا سال ۱۳۷۵ جزو محدوده شهری محسوب نمی‌شد و بعد از آن به مرور ساخت و ساز در آن شکل گرفت. مهمترین کاربری محله گلدیس، تأسیسات شهری است.