گل گندم؛ نخستین مهد کودک تلفیقی بچه‌های نابینا و عادی ایران 
سپیده ناصری از هنرمندان سوختنگار مشهد است 
شهید موسوی‌قوچانی؛ افتخار محله عامل بود
جعفرزاده| میهمان خانواده شهید موسوی‌قوچانی شدیم. گرچه خود خانواده شهید موسوی قوچانی ساکن محله عامل هستند اما خیابان شهید موسوی‌قوچانی که در محلات ابوطالب و عبدالمطلب قرار دارد باعث افتخار بسیاری از اهالی مشهد است؛ چراکه نام بسیاری از خیابان‌ها و کوچه‌های آن به نام شهیدان مزیّن شده است. اینکه نام‌گذاری چقدر در یادآوری نام و خاطرات برای نسل جوان مؤثر است، خود موضوعی است که می‌توان درباره آن سخن گفت.
اما مطمئن هستیم که برای یادگاران دوران هشت سال دفاع‌مقدّس، روشن‌کننده یاد و خاطره‌ای در ذهن خسته آنهاست. علاقه بسیاری از مردم در نام‌گذاری خیابان به نام همسایه و هم محله‌ای شهیدشان ستودنی است، اما زنده نگه‌داشتن خاطرات آنان امری سخت و البته دلنشین‌تر است.
۱۴ سال زندگی در محله عامل
معصومه ذبیحی، ۳۰ ساله بوده که همسرش شهید می‌شود. ۱۴ سال در محله عامل زندگی کرده‌اند و شهید موسوی قوچانی در ساخت مسجد اخلمدی‌ها در همین محل بسیار نقش آفرینی کرده است. هنگام کار عبایش را درمی آورده و دست به کار می‌شده است. خانم ذبیحی با یادآوری خاطرات همسر شهیدش ابتدا گریزی به پیش از انقلاب می‌زند و می‌گوید: روزی که ساواک برای فعالیت‌های مبارزاتی شهید خواست دستگیرش کند، اهالی محل جلوی ماشین را گرفتند و مانع شدند.
او سپس به پس از انقلاب اشاره می‌کند: همسرم بعد از انقلاب خدمات زیادی داشت؛ آموزش کار با اسلحه، تقسیم ارزاق، نهضت سوادآموزی و جهادسازندگی از جمله فعالیت هایش بود. او با یادآوری روز‌های خوب زندگی با همسر شهیدش می‌گوید: این روز‌ها نیز یکی از پسران شهید موسوی در خانه پدری‌اش ساکن است.
شهید موسوی قوچانی می‌گفت: شهادت باید در میدان جنگ و مبارزه با دشمن، نصیبم شود
شجاعت ویژگی بارزش بود
«بعد از انقلاب اسلامی مسئول کمیته شد و منافقان او را هدف سوء قصد قرار دادند. اما خودش همیشه می‌گفت دوست ندارم در مبارزه با منافقان شهید شوم؛ باید در میدان جنگ و مبارزه با دشمن، شهادت نصیبم شود.» خانم ذبیحی این‌ها را می‌گوید و ادامه می‌دهد: شجاعت مهم‌ترین ویژگی‌اش بود. هم‌سنگر و همراه مقام معظم رهبری آیت‌ا... خامنه‌ای در زندان و میدان مبارزه بود. همچون وعده‌های غذا و نماز، روزی سه مرتبه زجر شکنجه گاه را در روح و بدنش می‌چشید و هنوز هم ساکت بود.
روحانی مبارز
همسر شهید موسوی‌قوچانی ادامه می‌دهد: او هم‌رزم، دوست و یاور شهید کامیاب، شهید هاشمی‌نژاد و دیگر جان‌فدایان این راه بود. از قم به عنوان روحانی و با مسئولیت ارشاد به جبهه جنگ اعزام شد، اما پس از مدتی زره پوشید و وارد میدان نبرد حق علیه باطل شد. در میدان هیچ‌وقت عمامه اش را از سر برنمی داشت. حتی هنگامی که سربازی از دشمن با نژاد اردنی خیلی از بچه‌های گردان را پر‌پر می‌کرد و او از تپه سینه‌خیز بالا رفت و نارنجک را انداخت، هنوز عمامه روی سرش بود.
وصیت شهید
روزی را به یاد می‌آورد که با هم به بهشت زهرای تهران رفته بودند و او پایش را روی تکه‌ای از زمین گذاشته و گفته بود همان‌جا دفنش کنند. می‌گوید: آنجا نزدیک به ۷۲ تن از شهدای حمله بیت‌المقدّس دفن شده بودند. همسر شهید موسوی‌قوچانی ادامه می‌دهد: سرانجام در حمله «فتح‌المبین» با رمز «یازهرا (س)» در ششم فروردین۱۳۶۱ به درجه رفیع شهادت نائل شد و همان‌جا به خاک سپرده شد.
در وصیت‌نامه شهید بر همراهی سه قوه مجریه، مقنّنه و قضائیه و لزوم تلاش بیشتر برای تحقق معیار‌های حکومت حضرت علی (ع) تأکید زیادی شده است.
*این گزارش شنبه ۱۱ شهریور در شماره ۲۰ شهرآرامحله منطقه ۲ منتشر شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
