بناشدن مسجد الزهرا (س) را حافظه تاریخی اهالی محله امیریه به یاد دارد؛ از زمانی که چند تکه فرش، محل عبادت عده‌ای می‌شد تا روز‌هایی که اهالی دست به دست هم دادند تا در همان فضای ساده، یک مسجد زیبا بنا کنند.
محمدحسین محمدزاده، پسر مرحوم حاج‌موسی می‌گوید: سال۱۳۴۹ پدرم بنای قدیمی مسجد را ساخت و حالا جمع فامیل برای سرپا نگه داشتن این مسجد موقوفه پای کارند.
سال۵۹ حاج‌آقاقرائتی، کلنگ مسجد بقیه‌الله (عج) را زد. از همان زمان زنان و مردان فعال در این مسجد با هم همکاری می‌کنند. دوران جنگ چرخ بافتنی و ۱۲ دستگاه چرخ‌خیاطی گذاشته بودند و برای بیمارستان امداد بانداژ درست می‌کردند.
زهره رجبی دو سال پیش، به‌خاطر پسرش قدم در مسجد امام حسن‌مجتبی (ع) گذاشت. کار با نوجوان‌ها برایش خاطره‌های ریز و درشت زیادی دارد. اما هیچ‌کدام در ذهنش اندازه داستان رامین و میثم پررنگ نیست.
مسجد حضرت رقیه(س) در خیابان دانشسرای۸ بنایی است که با عشق مردم و خیران ساخته شده و از همان روز‌های نخست فقط جای اقامه نماز نبود؛ بلکه پایگاهی بود برای دوستی، حل اختلافات خانوادگی و کمک به نیازمندان و ...
ثریا مهدوی می‌گوید: شنیدیم که این زوج قرار است به چند مجموعه خیریه مراجعه کنند؛ همراه بقیه خانم‌ها دور هم جمع شدیم و با خودمان عهد کردیم که این مشکل را در همین محله حل کنیم.
کوچه قدیمی شهدای فاطمیون۱۷ پیش‌از تغییر نام با نام شهید‌جواد‌قربانی شناخته می‌شد. البته بین هم‌محلی‌ها اسامی دیگری هم دارد. معروف‌ترینشان کوچه «بهزیستی شهید‌پالیزکاران» و کوچه «قلعه گوسُلوک» است.