هم‌زمان با واگذاری خانه‌ها به نظامیان، هسته اولیه سکونت در محله طالقانی شکل گرفت اما پس از انقلاب یکی از خواسته‌های مردم مذهبی محله، داشتن مسجد بود که با کمک خیران در زمین اهدایی آستان‌قدس ساخته شد.
ماجرا برمی‌گردد به سال۵۲ که یکی از اهالی محله قطعه زمینی را در «قلعه‌ساختمان» یا شهرک شهید‌رجایی امروزی در محلی که امروز به نام موعود ۲۳ نام‌گذاری شده، وقف ساخت مسجد می‌کند.
کوچه شهید موسی‌پور یک حدود چهل‌سال پیش با نام «کوچه ژاندارم‌ها» شناخته می‌شد. آن زمان، ژاندارم‌ها در این محل زندگی می‌کردند. هنوز بسیاری از قدیمی‌ها، این کوچه را با همان نام به خاطر دارند.
مسجد مجید ساعات بسیاری از شبانه‌روز باز است و نه‌تنها برای اقامه فریضه نماز، تجدید وضو و استفاده از سرویس بهداشتی که برای رفع خستگی هم عابران را به‌سوی خود دعوت می‌کند.
آنچه در این مسجد و پاتوق می‌گذرد، آمیزه‌ای است از تربیت دینی، شادی‌های جمعی، پاسخ به پرسش‌های ذهنی، انس با قرآن. اما مهم‌ترین دستاورد این جمع، دوستانی همدل هستند.
مسجد امام‌رضا (ع) در سید‌رضی نو‌پاست و صفر‌تا‌صد کارهایش به دست نمازگزاران دغدغه‌مند انجام شده است. مسجد ی که گرچه فقط چهارسال از‌پا‌گرفتنش اما با همین سازه موقت سپری می‌شود.
ساخت مسجد حمزه سیدالشهدا (ع) در دهه ۷۰ آغاز شد و حدود بیست‌سال طول کشید. اهالی از همان روز اول برای انجام فرایض دینی، در این مسجد معطل نکردند و درکنار ساخت‌وساز، نمازشان را اقامه کرده‌اند.