حمیدرضا عابدینی، خواروبارفروش محله سرافرازان که همراه پسرش محسن سال‌هاست حامی کالای ایرانی است. ۹۵ درصد اجناس مغازه‌اش ایرانی است. دم عیدی کالا‌های ایرانی مغازه او مشتریان پر و پا قرصی دارد.

«مجید‌مهری‌نژادگل‌ختمی» و برادر بزرگ‌ترش «علی‌اصغر» فیروزه‌تراشانی هستند که از ابتدای کار بازاررضا، در یک حجره کوچک، به کار مشغولند. هم برادرند و هم همکار. تخصصشان تراشیدن شکوفه‌های نیشابوری است.

غلامرضا کاملان رضائیان، گل‌فروش خیابان سرخس قسمتی از مغازه‌اش را به موزه دفاع مقدس تبدیل کرده است.به پشت پیشخوان این گل‌فروشی که می‌رسی، ناگاه چشم‌هایت می‌رود به تماشای خاکریز‌های جبهه و جنگ.

فتح‌الله صادقی از تعمیرکاران قدیمی کفش در محله جنت است. می‌گوید: قدیم به دلیل قناعت و فرهنگ بهینه مصرف که بین مردم رواج داشت تا جایی‌که ممکن بود، از وسایل مصرفی استفاده بهینه می‌شد.

سال‌های دور یکی از محور‌های سماورسازی مشهد ۲ مغازه به هم چسبیده‌ای بود که تولیداتش بازار پر فروشی داشت. برزنونی‌ها در این حوالی بنام و پرسابقه هستند. علی‌اصغر برزنونی هنوز هم پایبند حجره‌اش است.

هر روز ساعت ۷ عصر تا ۲ نیمه‌شب مراد نظری را با لباس مخصوصش می‌بینی که در حال زنجیر کردن موتور‌ها به میله‌های جلوی بیمارستان است یا در حال تحویل دادن آنها به صاحبانش.

علیرضا مجنون‌پور می‌گوید: ترمه فروشی سرمایه بسیاری می‌طلبد. برای همین کسانی که به سمتش می‌آیند، هم باید علاقه داشته باشند و هم صبر زیاد. در غیر این‌صورت ضرر می‌کنند.

سجاد چهارده‌ساله مردی است که با وجود جثه کوچک و ریزنقشش، کمک‌کار خانواده‌اش است و بعد از فوت پدرش، مرحوم علی‌اکبر قانع در کنار مادرش مغازه لبنیاتی‌شان را می‌چرخاند.

علی ارژندی، کارگرِ فضای سبز است که درخت‌ها را سروسامان می‌دهد، می‌کارد، رسیدگی می‌کند و داستان روییدن و خشکیدنشان را می‌داند. تعهدی که به کارش دارد باعث شده است همکارانش او را به عنوان زبده این کار بشناسند.

اصغر توکلی که ۴۵ سال است در محله بالاخیابان چرخ خیاطی تعمیر می‌کند، می‌گوید: از پدرم شنیدم که مظفر‌الدین شاه قاجار اولین چرخ خیاطی را به همراه یک خیاط قفقازی به ایران آورد.