استاد انوشیروان فروغی می‌گوید: حداقل ۲۰ سال شیمی کاربردی کار کرده‌ام و خیلی از کار‌های نقاشی‌خط من با استفاده از مواد شیمیایی است که به استخدام هنر درآورده‌ام.
منطقه ۷
مهم‌ترین ورودی و سبزترین منطقه مشهد
قرار داشتن رباط و ایوان هشتصدساله طرق در منطقه ۷ نشان می‌دهد که این منطقه در طول تاریخ نقش پذیرایی از زائران حضرت‌رضا (ع) را برعهده داشته است. امروزه نیز بیش از ۶۰ درصد زائران و مسافران از این منطقه وارد مشهد می‌شوند. اهالی این منطقه در دهه آخر صفر با برپایی ایستگاه‌های صلواتی، نقش میزبانی را به شایستگی ایفا می‌کنند. قرار گرفتن پارک جنگلی طرق، منطقه گردشگری هفت‌حوض و باغ گیاه شناسی در منطقه ۷، این نقطه شهر را سبزترین منطقه مشهد کرده است. بازار‌های ۱۷ شهریور و اماکن اقامتی بخش دیگری از هویت گردشگری منطقه ۷ را شکل می‌دهد. باغ خونی، تپه نادری، کاروان‌سرای باباقدرت، آب‌انبار حوض برجی و بازار رضا (ع) ازجمله ظرفیت‌های هویتی این منطقه است. فرودگاه، نهاد‌های نظامی مانند نیروی هوایی، پدافند هوایی و پادگان‌های نظامی این منطقه را راهبردی کرده است. بوی مشمئزکننده کارخانه کمپوست در ورودی شهر، فراوانی زمین‌های رهاشده آستانه و مشکل سنددارشدن خانه‌ها از معضلات منطقه ۷ است. در مساحت ۴۷۴۲ هکتاری منطقه ۷ شهرداری مشهد ۲۵۷ هزار نفر زندگی می‌کنند.
فخری سادات مشهدی، زنی مطالبه‌گر است که از ۳۷ سال قبل در محله هفده شهریور ساکن است. تماس‌های او برای رفع مشکلات محله و حتی شهرمان است. او برای رفع مشکل مدنظرش آن‌قدر پیگیری می‌کند تا نتیجه مطلوب حاصل شود.
محسن بخشنده کلی خاطره‌های ریزودرشت از خانه پدری و همسایه‌هایش در محله کوشش دارد؛ از روز‌هایی که هنوز بافت مسکونی محله بیشتر از بافت تجاری و هتل آپارتمان‌ها بود، اما در این بیست‌سال اخیر به‌سرعت، بافت محله و آدم‌هایش عوض شده‌اند.
سال ۱۳۳۰ نخستین فرودگاه مسافربری مشهد راه‌اندازی شد و سال ۱۳۴۶ باند جدید فرودگاه از نوع بتن ساخته شد تا همه این‌ها زمینه تأسیس ساختمان کامل فرودگاه مشهد را فراهم آورد.
آیدا عربی در مدت سه سال فعالیت در رشته دفاع‌شخصی پیشرفت خوبی داشته و توانسته چندین مقام اول در استان و کشور به‌دست آورد. او که کمربند مشکی این ورزش را دارد، بین دوستان باشگاهی‌اش به «اعجوبه» شناخته می‌شود.
برای الهه غفوریان، پرستاری فقط یک شغل نیست؛ رؤیایی است که از کودکی در دلش جوانه زده است. الهه بیش از سیزده سال است روپوش سفید پرستاری را به تن دارد. او روز‌های تلخ و شیرین زیادی را در این سال‌ها از سر گذرانده است.
اردیبهشت امسال اتفاقی برای علی رحمت‌نیا افتاد که هر وقت به آن فکر می‌کند از به‌خاطر‌آوردنش هم ناراحت و هم خوشحال می‌شود.