خیابان سیدرضی ۵۷ پر از همسایه های خوب است؛ یکی برای بچه‌های محله کلاس تقویتی می‌گذارد؛ یکی خانه‌اش می‌شود جایی برای حل اختلاف‌ها و خیریه‌ای برای کمک به نیازمندان و دیگری واسطه‌ای می‌شود برای زنده نگهداشتن صله‌رحم و دیدار با همسایه ها.
خیابان اروند۲۹ شاید شلوغ‌ترین و زنده‌ترین خیابان محله اروند باشد. بیشتر ساکنانش از قدیمی‌های محله‌اند و یکدیگر را می‌شناسند، هر‌روز سلام و احوال‌پرسی می‌کنند و رسم همسایگی را از یاد نبرده‌اند. در این خیابان، همکاری و همدلی بین مردم پررنگ است.
هنوز کوچه‌هایی هستند که عطر مهربانی در بین همسایه هایش جاری است. کوچه امامیه ۳ یکی از همین کوچه‌هاست؛ جایی که همسایه ها نه‌تنها از حال هم خبر دارند، بلکه برای هم دل می‌سوزانند و دست هم را می‌گیرند.
پسر زهرا خانم دانشگاه سمنان قبول شده بود و دلتنگی‌های مادرانه امانش را بریده بود اما یک همدلی صمیمانه حالش را بهتر کرد. یکی از همسایه ها وقتی دید او بی‌قرار است، گفت پسرت رفته تا ادامه تحصیل دهد.
محمدجواد خدادوست، محسن یزدی‌حسینی و محمدرضا آژنگ، با صداقت، کمک به دیگران و رعایت رسم همسایگی، همچون نخ تسبیحی، پیوند‌های محکم بین خانه‌ها و دل‌های اهالی محله گلشور برقرار کرده‌اند.
۵۵ سال پیش که ربابه نخودچیان در خیابان فلسطین۱۶ ساکن شد، هنوز از آپارتمان‌سازی و کوچه‌های آسفالت خبری نبود.خاطرات ربابه‌خانم از اهالی محل بسیار است؛ از دوختن لباس برای رزمندگان جنگ‌تحمیلی تا پختن سوپ افطاری برای مسجد محل.
در کوچه‌های وحدت همسایگانی زندگی می‌کنند که پیوند همسایگی‌شان نه کوتاه است و نه گذرا، بلکه به بلندای یک عمر است. آن‌ها از احوال هم باخبرند و در اتفاق‌های کوچک شریک می‌شوند.