عبور نوجوان محله امام رضا(ع) از تونل موفقیت

همه‌چیز از یک توپ پلاستیکی در کوچه شروع شد. ظهر‌های داغ تابستان، وقتی بچه‌های محله امام‌رضا (ع) برای فوتبال در کوچه جمع می‌شدند، الیاس وفایی هم میانشان بود، پسربچه‌ای پرانرژی که عاشق گل زدن و دویدن دنبال توپ بود.

گل‌کوچیک و فوتبال با هم‌محله‌ای‌ها کم‌کم جدی‌تر شد و او را همراه با دوستانش به سالن ورزشی کشاند تا این‌بار فوتسال را حرفه‌ای یاد بگیرد، اما هرقدر پیش می‌رفت، حس می‌کرد چیزی در درونش کم است، انگار به دنبال هیجانی عمیق‌تر بود تا اینکه یک روز به تماشای مسابقات جوجیتسو رفت. همان لحظه، تصمیم گرفت مسیر تازه‌ای را آغاز کند. حالا الیاس، نوجوان هفده ساله محله امام رضا(ع)، دو مدال استانی مقام دوم و سوم در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ در رشته جوجیتسو دارد.

مطلب مرتبط سعید سجادی، از افت‌وخیزهای سوارکاری درس می‌گیرد

-چه مدت فوتسال بازی می‌کردی؟

از ۹سالگی شروع کردم و حدود سه سال به‌صورت حرفه‌ای در تیم باشگاهی بازی می‌کردم. مسابقات زیادی شرکت کردم و تجربه‌اش برایم مفید بود، اما بعد حس کردم دنبال هیجان بیشتری هستم.

-چطور شد سراغ جوجیتسو رفتی؟

وقتی برای اولین‌بار مسابقه جوجیتسو دیدم، جذبش شدم. این ورزش، هم قدرت بدنی و هم دقت می‌خواهد. در فوتسال بیشتر با پا کار می‌کنی، اما اینجا از تمام بدن استفاده می‌شود. حرکاتش ترکیبی از تمرکز و سرعت است و همین را دوست دارم.

-الان در چه سطحی هستی؟

در حال حاضر کمربند کیو ۶ و سطح بنفش دارم. گرفتن کمربند مشکی در این ورزش کار آسانی نیست و هر مرحله تمرین، صبر و تلاش زیادی می‌خواهد.

-حضور در مسابقات برایت چطور بود؟

اولش آشنایی زیادی نداشتم، اما به مرور یاد گرفتم نمی‌توان ضربات را بدون فکر زد باید حرکت بعدی حریفت را آنالیز کنی درست مثل بازی شطرنج و سپس در لحظه‌ای کوتاه تصمیم بگیری چه حرکتی انجام دهی. اگر از قبل بازی‌های او را دیده باشی مسلط‌تر به حریف هستی.

-الگوی ورزشی‌ات کیست؟

جهان پهلوان تختی را الگوی خودم می‌دانم. چون در ورزش رزمی خیلی باید حواست جمع باشد که در حین مبارزه از کنترل خارج نشوی و جلوی خشم خودت را بگیری. در واقع فقط به فکر برنده شدن نباشی بلکه به حریفت احترام بگذاری. این چیزی است که پهلوان تختی در عمل نشان داد.

-چه خاطره ورزشی‌ای داری؟

عجیب‌ترین و در عین حال خنده‌دارترین خاطره‌ام مربوط به مراسم تعویض کمربند بود. طبق رسم باشگاه، باید از تونلی که بچه‌ها با ایستادن کنار هم درست کرده بودند رد می‌شدم، در حالی که آنها با کمربندهایشان ضربه‌ای دوستانه می‌زدند. وقتی به انتهای تونل رسیدم، کمربند جدیدم را برمی‌داشتم و به استاد می‌دادم تا آن را برایم ببندد.

-به‌جز ورزش چه فعالیتی داری؟

از کودکی در هیئت‌های مذهبی و مساجد نزدیک خانه مثل مسجد چهارده معصوم (ع) و مسجد حضرت محمد (ص) حضور داشتم. حالا دو سال است که در بخش تنظیم و راه‌اندازی سیستم صوتی هیئت‌ها فعالیت می‌کنم و این کار را به‌صورت حرفه‌ای یاد گرفته‌ام و حتی با شهرداری منطقه‌۸ هم در این زمینه همکاری دارم.

-اوقات فراغتت را چطور می‌گذرانی؟

چون سال آخر دبیرستان هستم، بیشتر تمرکزم را روی درس گذاشته‌ام تا بتوانم در کنکور رتبه قبولی دانشگاه فرهنگیان را به‌دست بیاورم.

* این گزارش سه‌شنبه ۲۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۶ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.