تعریف می‌کند: وقتی به این محله آمدیم، هنوز شانزده‌سال داشتم. همراه هم‌سن‌وسالانم عضو بسیج مسجد شدیم. جلوی مسجد، سنگر درست کردیم شب تا صبح کشیک می‌دادیم.
مصطفی امامیان درباره روزگار گذشته محله فردوسی تعریف می‌کند: آن زمان همه اهالی که ۳۵ خانوار می‌شدیم، در ده قلعه‌بالا زندگی می‌کردیم. همه این محدوده یک سند داشت به شماره ۱۲۷ اسلامیه.
خواجه‌ربیع یکی از خیابان‌های نود‌ساله مشهد بود که از میدان مرکزی تا بیرون دروازه‌های شهر امتداد پیدا می‌کرد.
محله رحمانیه که در بخش انتهایی بولوار رحمانیه قرار دارد، نسبت به بخش ابتدایی، ساخت و ساز کمتری دارد و آرام‌تر است.
محمدرضا ریاحی‌نژاد تعریف می‌کند: گرمابه صحرا که حالا مخروبه شده است، روزی محل استحمام اهالی بود. نزدیک عید نوروز باید زودتر نوبت می‌گرفتیم تا بتوانیم از خدمات دلاک استفاده کنیم.
«نبی‌بخش» روحانی‌ای که ۱۲۴ سال پیش به عشق امام‌رضا (ع) از هند به مشهد آمد و پس از فوت، بر اساس اسناد مکتوب موجود، در سرداب تکیه کرمانی‌ها براساس وصیتی که خودش کرده بوده، به خاک سپرده شد.
عمارت کوهسنگی در گذشته یکی از مراکز اصلی و آبرودار شهر بوده که هرکس را که از نگاه مسئولان سرش به تنش می‌ارزیده است به آن دعوت می‌کرده‌اند. این ساختمان برای شهر، هم تالار پذیرایی بوده، هم هتل اقامتی برای مهمانان.