در خیابان موسوی‌تبار ۳.۶ فعلی انبار بزرگ غله قرار داشت. این بنا با فاصله یک‌متری از سطح زمین، روی تعدادی پایه آجری ساخته شده بود. بیشتر اوقات با بچه‌ها در‌میان پایه‌های آن به بازی قایم‌باشک و کلوخ‌بازی مشغول می‌شدیم.
«مصلای شهدای حرم» بوستان خورشید که در فاز۲ این پارک واقع شده، علاوه‌بر فراهم‌کردن فضایی مناسب برای برگزاری نماز و عبادت روزانه، محلی مهم برای برگزاری مراسم فرهنگی به شمار می‌رود.
پهلوانانی که روزگاری، خودشان میان‌داران گود بودند، حالا آستین بالا زده‌اند که سنت دیرینه کشتی باچوخه در توس زنده بماند. جواد اسلامی‌مقدم می‌گوید: ما در سال، چند‌بار رقابت‌های گود کشتی فردوسی را تدارک می‌بینیم.
در‌های باغ خونی، بیش از صد سال به روی مردم کوچه و بازار بسته مانده است و انگار جنگ جهانی، قصد رفتن از آن را نداشته است. مردم این‌قدر از تفرج در این باغ محروم مانده‌اند که تنها رویایی از آن در ذهن دارند، خاطره‌ای دور که در قصه‌ها برایشان گفته‌اند.
حمید بهنامیان می‌گوید: باباعباس خدابیامرز برای ما تعریف می‌کرد که بین دو گروه درگیری خونینی رخ داده و به این دروازه که می‌رسند، صلح می‌شود. به همین‌دلیل مردم عید می‌گیرند و شادی می‌کنند و نام اینجا می‌شود عیدگاه.
فاطمه ماهری از خاطراتش در رباط طرق می‌گوید: انتهای رباط‌طرق ۶ آسیاب آبی بود. آن‌زمان نانوایی نداشتیم؛ به‌همین‌دلیل مردم گندم‌هایشان را به آسیاب آقای گلابچی می‌آوردند.
کوچه حسین‌باشی که حالا صد سالی از عمر آن می‌گذرد، روزگاری، باغ انگور و دوره‌ای محل کاشت صیفی‌جات بوده؛ همچنین زمانی بخش درخورتوجهی از آن به کوره آجرپزی حسین‌باشی و خانه کارگران کوره اختصاص داشته است.