این روز‌ها که به کوه‌پارک می‌رویم، یک زمین ورزشی روباز با چمن سبز مصنوعی که تازه راه‌اندازی شده است، حسابی خودنمایی می‌کند. احداث زمین چمن کامل شده است و فنس آن را هم کشیده‌اند، اما هنوز ورزشکاران اجازه استفاده از آن را ندارند.
احمدرضا احمدیان می‌گوید: هر‌وقت از روبه‌روی کوچه هویزه۴ رد می‌شوم و چشمم به پارکینگ اداره مخابرات می‌افتد، سال‌های کودکی جلو چشمم زنده می‌شود؛ ما بچه‌های محله در آن فوتبال بازی می‌کردیم.
کوچه توحید ۱۷ که در گذشته به سرآسیا معروف بود، محل سکونت شخصیت‌های برجسته بود و مردم آرزوی سکونت در آن را داشتند. روزگاری این کوچه محل سکونت میرزامهدی خدیو‌گیلانی بوده است.
خاطرات کودکی حجت بصیری با کشتارگاه مشهد پیوند خورده؛ محل فعلی فرهنگ‌سرای غدیر، کشتارگاه مشهد و روبه‌رویش گاش گوسفندان بود. او می‌گوید: زیاد پیش می‌آمد که شتر از کشتارگاه فرار کند.
اوایل دهه۵۰ و در محله‌ای که روزگاری جز زمین‌های کشاورزی چیزی نداشت، مسجدی سر برآورد که نه فقط مأمنی برای نمازگزاران بود که حدود یک‌دهه بعد تکیه‌گاهی برای جوانان رزمنده شد.
خیابان ابوطالب۵۷ درجریان توسعه و مسکونی‌شدن زمین‌های کشاورزی، سی‌سال قبل و بعد‌از الحاق این محدوده به شهر کشیده شده است. این محدوده حدوده پنجاه‌سال پیش، جزوی از روستا یا مزرعه نخودک بوده است.
مجوز بهره‌برداری از معدن دیزدر سال ۱۳۷۹ صادر و سال ۱۳۹۳ تمدید شده است و تا سال ۱۴۰۷ اجازه بهره برداری دارد. سنگ‌نگاره‌های دیزدر در میانه این مجوز‌ها یعنی سال ۱۳۹۶ با شماره ۳۲۰۱۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد.