۸۰ سال پیش، منوچهر مهران، چهره مشهور ورزش خراسان و از پیش گامان روزنامه نگاری ورزشی در ایران، با تعدادی عاشق و ماجراجو برای اولین بار موفق به پیمایش کامل غار مغان شد.
آنچه در این مسجد و پاتوق می‌گذرد، آمیزه‌ای است از تربیت دینی، شادی‌های جمعی، پاسخ به پرسش‌های ذهنی، انس با قرآن. اما مهم‌ترین دستاورد این جمع، دوستانی همدل هستند.
حمید معصومیان که همه عمرش را در خیابان افسر گذرانده، می‌گوید: به آنها که از همه جای مشهد و روستا‌های دیگر می‌آمدند برای مداوا پیش یدالله شکسته‌بند، می‌گفتیم «بروید تا همین ستون زرده.»
مدرسه حاج‌حسن‌خان (بهزادیه) و باقریه که هر‌دو اگر چه اکنون سال‌هاست که تخریب شده و به خاطره‌ها پیوسته‌اند، در زمان حیات، بخشی از میراث تاریخی این شهر بوده‌اند که از‌قضا نامشان در فهرست آثار‌ملی هم ثبت بود.
مسجد امام‌رضا (ع) در سید‌رضی نو‌پاست و صفر‌تا‌صد کارهایش به دست نمازگزاران دغدغه‌مند انجام شده است. مسجدی که گرچه فقط چهارسال از‌پا‌گرفتنش اما با همین سازه موقت سپری می‌شود.
کوچه «دانشگاه ۵» برخلاف بسیاری از کوچه‌های قدیمی مشهد، پس از انقلاب تنها به یک دلیل رشد جمعیت داشته و آنهم فضای مذهبی آن است. افزایش محافل روضه‌خوانی خانگی، این کوچه را به باغ روضه‌ها مشهور کرده است.
آقاابوالفضل می‌گوید: قدمت خانه‌‌مان که ملک پدری‌ام است، به بیش از صد‌سال می‌رسد؛ در حیاط خانه یک آب‌انبار داشتیم که آن زمان‌ها، آب لوله‌کشی که قطع می‌شد، همسایه‌ها از آب‌انبار ما آب برمی‌داشتند.