محمد رسولی پور می‌گوید وقتی از دل ایران مهاجرت می‌کند به قلب آمریکا، «ایرانی بودن» بیشتر خود را به رخش می‌کشد و همین باعث می‌شود تا بیش از پیش تلاش کند ایران و تاریخ و فرهنگش را بشناسد و بشناساند، و رجوع می‌کند به هنر خودش.
محله جاهدشهر جزو معدود محلات جدید شهری است. اولین ساکن این محله محمدعلی محمدزاده، جهادگری است که سال ۱۳۷۳ به‌همراه خانواده‌اش در مکانی که بیشتر شبیه بیابانی بی‌آب‌و‌علف بود، ساکن شد.
کوچه استادیوسفی ۵ در محله شاهد دو شاخصه مهم دارد؛ اول اینکه اداره آموزش‌وپرورش ناحیه ۷ در ابتدای این خیابان قرار گرفته و شاخصه دوم آن، نام‌گذاری کوچه به نام شهید ناصر فضلی‌برآبادی است که خانواده‌اش نیز در این معبر سکونت دارند.
مهناز کوره‌پز می‌گوید تصویر قدیم محله هنرستان، از زمین تا آسمان با امروزش فرق دارد. برای نمونه ساختمان آرمیتاژ، قدیم یک زمین کشاورزی بزرگ بود که در آن، استخر و خانه هم وجود داشت.
نام مسجد را به‌دلیل رویکرد‌های علمی، امام‌محمدباقر (ع) گذاشتند. بعد از مسجد گوهرشاد، این دومین مسجد جامع مشهد است. جامع‌بودن و داشتن حوزه علمیه، ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد مسجد امام‌محمدباقر (ع) است.
نام قدیم محله انصار «چاه‌مؤمنی» بود و این چاه و جوی آن در کوچه حر۵۶ قرار داشت. به همین‌دلیل است که ساکنان قدیمی این معبر، آن را به کوچه چاه مؤمنی می‌شناسند.
اواخردوره رضاشاه تصمیم مسئولان بر این شد که در گوشه‌ای از میدان بزرگ شهر که در حال احداث بود عمارتی هم برای شهرداری ساخته شود. اردیبهشت۱۳۱۹ ماجرای ساختمان شهرداری در مسیر خوبی قرار گرفته بود.