سال ۶۱ بود که این زمین ۷۶۰ متری تبدیل به تنها مسجد محدوده چهارصد دستگاه شد و بخشی از هویت این محدوده شکل گرفت. هرکجای خیابان ابوذر که ایستاده باشی، کاشی‌کاری‌های زیبا و مناره‌های بلند مسجدی را می‌بینی که جلوه‌گری می‌کند
در دهه چهل مسئولان مشهد مصمم شدند، گاراژها را سروسامان بدهند و آنها را در یک جا تجمیع کنند و ایده ساخت ترمینال مشهد از همین جا شکل گرفت. البته کار به همین آسانی پیش نرفت و ترمینال مشهد حدود دوازده سال پس از انقلاب راه افتاد.
به گفته اهالی خیابان فیروزه در محله هدایت، نخستین ساکنان این خیابان، نیرو‌های سازمانی سپاه بودند. البته به‌مرور زمان و با فروش قطعاتی از زمین‌ها توسط آنها، دیگرگروه‌های مردمی به‌ویژه کارمندان و کسبه در این خیابان ساکن شدند.
پس‌از شانزده‌سال، هنوز بافت آبکوه به نتیجه نرسیده است و حال و روز خوبی ندارد، در حالی که سال۱۳۸۴ نوسازی و بهسازی بافت فرسوده کلید خورد و محله آبکوه هم مشمول مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی ایران بود!
اولین ساکنان کوچه شهید‌سرلشکر ابراهیم فخرایی ۳۳، فرهنگیان بودند که در دهه۷۰ ساکن شدند و حالا هم چند‌مدرسه و هنرستان دارد که محل تردد فرهنگیان و دانش‌آموزان است و به این ترتیب سرنوشت این کوچه گره خورده است به فرهنگ و فرهنگیان!
شینا قدمی شب‌هایی را به خاطر دارد که صدای آژیر از زندان وکیل‌آباد به گوش می‌رسید و صدای شلیک تیر شنیده می‌شد. صدا‌هایی که نشان از فرار زندانی یا زندانیانی داشت و به‌دنبالش نور نورافکن‌های زندان و تلاش برای پیدا‌کردن آنها!
کوچه دکتر حسابی شمالی ۷ یکی از سه مرکز محله فرهنگیان محسوب می‌شود. در این معبر، چهار کاربری مذهبی و فرهنگی، فضای سبز، ورزشی، آموزشی وجود دارد. اما کاربری شاخص، مذهبی و مربوط به مسجد امام جعفر‌صادق (ع) است.