داستان از این قرار است که ابتدا یک مدرسه به نام بی‌بی‌سلطنت قفلی، مادر این خانواده و سپس مدرسه‌ای به نام پدر یعنی عبدالحسین قفلی ساخته می‌شود و این آغاز زنجیره‌ای ۱۰۰مهره‌ای می‌شود به نیت ساخت ۱۰۰مدرسه در کل کشور.
منطقه ۱۲
هم‌نشینی محدوده تاریخی و مدرن در یک منطقه
منطقه ۱۲ از دو محدوده متصل و منفصل شهری تشکیل شده است. ساختمان‌سازی در ناحیه متصل این منطقه در ۲۰سال گذشته با سرعت زیادی پیش رفته و این موضوع باعث شده است این محدوده با خیابان‌کشی‌های استاندارد شهری، خانه‌های نوساز و... به‌عنوان یک منطقه نوین شهری شناخته شود. بافت تاریخی منطقه ۱۲ در ناحیه منفصل توس قرار دارد که قدمت برخی بنا‌های آن در اطراف شهر تاریخی طابران توس به هزار سال می‌رسد. ظرفیت‌های گردشگری و تاریخی سهم ویژه‌ای در رونق اقتصادی این منطقه دارند که از آن جمله می‌توان به آرامگاه فردوسی، بقعه هارونیه، ارگ توس، بوستان مینیاتوری، نمایشگاه بین‌المللی و... اشاره کرد. محله وکیل‌آباد از محلات قدیمی محدوده متصل شهری است که بسیاری از کارگران قدیمی حاج حسین‌آقا ملک هنوز در آن سکونت دارند. زمین‌های رها شده در بخش متصل شهری و نبود طرح تفصیلی و ساخت و ساز غیرمجاز در محدوده منفصل توس و محله وکیل آباد از مشکلات این منطقه است. شهرداری منطقه ۱۲ سال ۱۳۸۳ شکل گرفت و تا سال ۱۳۹۲ به صورت نیمه‌خصوصی با مشارکت شرکت آبادانی و مسکن الهیه اداره می‌شد. بعد از آن به طور کامل به شهرداری مشهد واگذار شد. در مساحت ۶۵۰۲ هکتاری این منطقه ۱۰۵ هزار نفر زندگی می‌کنند.
همسر شهید بخشی می‌گوید: از روزی که مرتضی رفت، دلم آشوب بود. پنجشنبه که زنگ زد، بهش سپردم صدقه بدهد که گفت دادم. روز قبل از آتش‌بس احساس کردم چیزی از وجودم کنده شد تا اینکه خبر شهادتش آمد.
برادران شاه‌حسینی می‌گویند: ذوق و علاقه ما را هل می‌دهد و دودوتاچهارتا نمی‌کنیم و در مسائل اقتصادی ریز نمی‌شویم. همه علاقه ما در کار برای فردوسی و شاهنامه خلاصه شده است و لذت می‌بریم.
رز وحیدی با تلاش و اراده، حالا صاحب کمربند قرمز تکواندو‌ست و برای آینده ورزشی‌اش فکر‌های بلندی در سر دارد؛ فکر اینکه یک روز روی سکوی المپیک پرچم ایران را بالا ببرد.
نخستین‌بار بیست تا سی کشاورز توس سفلا بودند که آستین بالا زدند و بیش‌از یک قرن پیش در دل زمین‌های کشاورزی‌شان مسجد کوچکی ساختند؛ مسجدی به نام صاحب‌الزمان (عج).
سمیرا و پریسا حسین‌قلی‌زاده خواهران نقاش محله جاهدشهر تعریف می‌کنند: همسایه‌ها که به منزل ما می‌آمدند و تابلوهایمان را می‌دیدند، از کارهایمان لذت می‌بردند و سفارش کشیدن نقاشی می‌دادند.
همسر شهید خدادادی می‌گوید: ۱۴سال تمام هر وقت کسی از سر کوچه رد می‌شد با خودم می‌گفتم حتما از غلامرضا برایم خبرآورده‌اند. هرروز صبح که از خواب بیدار می‌شدم، حیاط را آب و جارو می‌کردم و منتظر بودم که زنگ بزند.