علی وحیدی، دوچرخه‌سوار توس تا قونیه

حالا یک هفته‌ده‌ر‌وزی می‌شود که شال و کلاه کرده و به جاده زده است، اما نه با ماشین و اتوبوس، بلکه با دوچرخه! مقصدش کجاست؟ قونیه! از علی وحیدی می‌گوییم که عشق به فردوسی و مولانا را با توانمندی ورزشی‌اش در هم آمیخت تا بشود دوچرخه‌سواری‌که از توس تا قونیه در ترکیه را رکاب می‌زند.

این ورزشکار ساکن محله امیریه، این مسیر را آغاز کرده است تا در حرکتی فرهنگی و ورزشی، توجه‌ها را به توس، شاهنامه و مولانا جلب کند.

مطلب مرتبط تنها پسر محله فردوسی بودم که دوچرخه داشتم!

آغاز یک مسیر فرهنگی

روز گرامیداشت مولانا، نقطه آغاز سفر علی وحیدی از توس و آرامگاه فردوسی بوده است. او همه وسایلش را آماده کرده و رسما از این مجموعه سفرش را آغاز کرده است؛ سفری طولانی که پیام فرهنگی ارزشمندی را از توس تا قونیه می‌برد.

مدیر آرامگاه فردوسی که علی وحیدی را بدرقه کرده است، می‌گوید: به نظرم این سفر نه‌تنها یک آغاز برای مسیر این دوچرخه‌سوار است، که می‌تواند یک نقطه آغاز فرهنگی در عصر جدید باشد؛ به این معنی که تبادل فرهنگی و ادبی بیش از گذشته میان توس و قونیه صورت گیرد.

رضا یوسفی درباره واکنش گردشگران در آرامگاه فردوسی می‌گوید: مردم همان‌طور‌که مفاخر و فرهیختگان جامعه را دوست دارند، خدمتگزاران به فرهنگ را هم دوست دارند و‌از دیدنشان لذت می‌برند.

خدمتی به فرهنگ جامعه و سلامت خودم

وقتی ما از‌طریق شبکه مجازی با علی وحیدی ارتباط برقرار می‌کنیم، او کیلومتر‌ها از مشهد فاصله گرفته است و مشغول رکاب‌زدن است تا سفر توس تا قونیه‌اش را تحقق بخشد.

علی درباره هدفش از این اقدام می‌گوید: من از حدود سه ماه قبل و با مشورت با همسرم تصمیم به این سفر گرفتم. از همان زمان برنامه‌ریزی و مشورت را آغاز و سعی کردم که این سفر را با دو هدف تدارک ببینم؛ اول نیت فرهنگی و ادبی و دوم سلامت روح و جسم خودم.

این ورزشکار باروحیه شهر مشهد، درباره شناختش از فضای شعر و ادب فارسی می‌گوید: فردوسی همسایه ماست و او را دوست دارم و شعرهایش را خوانده‌ام. به مولانا هم بسیار علاقه دارم و در نشست‌های شعر هم حاضر می‌شوم. من در این سفر تلاش می‌کنم بخشی از ظرفیت‌های این اشعار و فضای فرهنگی مرتبط را منتقل کنم.

بیش از هر منظره، اتفاق و رویدادی، مواجهه با فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف برایم جذاب است

علی وحیدی درباره شرایط سفر و مسیری که طی می‌کند، توضیح می‌دهد: من یک مسیر حدودا ۳۵۰۰‌کیلومتری را رکاب می‌زنم و در این مسیر جز دوچرخه و چند وسیله، وسایل زیادی همراهم نیست. برای توقف فقط از کمپینگ استفاده می‌کنم و در طول مسیر هم جز به هدف و مقصد اصلی به موضوع دیگری فکر نمی‌کنم.

مردم از توس و شاهنامه می‌پرسند

دوچرخه‌سوار مشهدی که باید طبق برنامه در زمان انتشار این گزارش از مرز ایران به سمت ترکیه خارج شده باشد، درباره تجربیاتش تا اینجای‌سفر می‌گوید: بیش از هر منظره، اتفاق و رویدادی، مواجهه با فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف برایم جذاب است.

او می‌گوید: در این مدت از بین ترک‌ها، کُردها و ترکمن‌ها عبور کرده‌ام. هر‌کدام از این فرهنگ‌ها برایم جالب است و نکته مهم این است که وقتی می‌فهمند مسیرم کجاست و چه هدفی دارم کلی درباره فردوسی، مولانا و توس از من سؤال می‌پرسند که حس جالبی است.

از نظر علی وحیدی هر رکابی که می‌زند، می‌شود تجسم یک‌خاطره و یک منظره از این سفر که به زیبایی در ذهنش ماندگار می‌شود. او می‌گوید: همه این مسیر و لحظاتش پر خاطره است، اما استقبال و مهمان‌نوازی مردم مختلف، خاطرات زیباتری را در ذهنم ثبت می‌کند.

شهرآرامحله بعد از برگشت علی وحیدی از این سفر، درباره خاطرات این مسیر و تجربیاتش با او گفت‌و‌گو خواهد کرد.

* این گزارش پنج‌شنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۲ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.