مشخص نیست اولین دوچرخه‌های مورد‌استفاده در مشهد چه مدل یا مارکی داشته‌اند ولی دوچرخه مدل «ولف» در سال ۱۳۱۴ خورشیدی وجود داشته است. باوجود‌این رونق دوچرخه‌فروشی در مشهد با برادران تبرک رقم می‌خورد.
مصطفی معلومات می‌گوید: من زاده و بزرگ‌شده منطقه 4 هستم. عمق ظرفیت‌هایش را به‌ویژه در دوچرخه‌سواری می‌دانم. خواستم گروهی تشکیل بدهم که در این منطقه، روی فرهنگ دوچرخه‌سواری کار کند، قهرمان‌پرور باشد و الگوی دیگر مناطق شود.
سیدمحمد حاجیان و گروهش که از خادمان رضوی هستند، چهارده‌سال پیش، تصمیم گرفتند مسیر قم تا مشهد را در دهه کرامت رکاب بزنند، در هر شرایطی، این مسیر معنوی را رکاب زده‌اند.
«محمدیوسف امیربیگ» هشتادوپنج‌ساله، هر روز با شنیدن صدای هر اذان، سوار بر دوچرخه‌اش به مسجد امام‌حسن‌مجتبی (ع) می‌رود تا ادای فریضه کند.
دوچرخه غلامرضا مرادی از جوانی همدم و همراه همیشگی او بوده و حتی گواهینامه دوچرخه می‌گیرد. او می‌گوید: «آن زمان همه دوچرخه ۲۸ سوار می‌شدند و چیز دیگری جز آن وجود نداشت.»
اسماعیل سیاهپور درباره دوران ورزشی خود گفته است: سال‌های ۲۸تا ۳۰ برای اولین‌بار در مسابقه چهارکیلومتر دوچرخه‌سواری مشهد در خیابان عدل خمینی شرکت کردم و مقام سوم را به دست آوردم.
حسن زرگر می‌گوید «اولین مکان امتحان و صدور گواهینامه دوچرخه، خیابان ارگ (ساختمان جدید ثبت اسناد) بود. هر روز صبح تعداد زیادی با دوچرخه‌هایشان در محل صف می‌کشیدند.»