عشق به فرزندان بود که «غلامحسین فروتن» را از محله سی سالهاش راهی امیریه کرد. او که از سال۶۰ ساکن محله دانشگاه بود، برای خانهدار شدن فرزندانش محله سابق خود را ترک کرد و خانهای ۵ طبقه در امیریه خرید.
او از اینکه توانسته بود کاری برای رفاه فرزندانش انجام دهد و آنان را از اجارهنشینی برهاند، خشنود بود، اما احساسی در وجودش آرام نمیگرفت. بیشک این ناآرامی از فروش منزل و حتی دلتنگی برای محله سابق هم نبود.
آنچه بیش از هرچیز حاجآقا فروتن، معتمد محله دانشگاه و عضو هیئت امنای مسجد صاحبالزمان (عج) درخیابان دانشگاه، را عذاب میداد، نبود مسجد در محله جدیدش بود. او که در طول زندگی همواره مسجد را خانه دومش میدانست، از نبود مسجد و پخش نشدن صدای اذان در محله امیریه رنج میبرد. این احساس حدود دو سالی فکر و روح فروتن را مشغول کرده بود تا اینکه راه چارهای به ذهنش رسید...
دی۹۲ بود. دهه سوم محرم فرارسیده بود و خانواده آقای فروتن خود را برای برگزاری مراسم عزاداری آماده میکردند. ابتدا خواستند مراسم را در داخل منزلشان برگزار کنند، اما فضای بزرگتر پارکینگ و امکان پذیرایی از جمع بیشتر، سبب شد تصمیم به مفروش کردن پارکینگ بگیرند.
وقتی استقبال بینظیر آنها را دیدیم، مصمم شدیم از فضای پارکینگ استفاده مفیدتری کنیم
فرشها را زیر فضای مسقف پهن کرده بودند و ماشینها هم فقط با جابهجایی یک فرش در پارکینگ جا میگرفتند. پهن ماندن فرشها در دهه محرم و استقبال چشمگیر اهالی، ناگهان در ذهن حاج آقا فروتن جرقهای زد. اینجا همان جایی بود که میتوانست جای خالی مسجد را در محله پر کند.
بزرگ بود، مسقف بود، دیواری هم که قبلاً برای جلوگیری از سرمای ماشینها کشیده شده بود، به گرم ماندن فضا کمک میکرد؛ بنابراین به سرعت فکرش را پیاده و بنری در منزل با این عنوان نصب کرد: «در این مکان نماز مغرب و عشا (ویژه برادران) برگزار میشود.»
فروتن در این رابطه میگوید: «این محله بهقدری ساکت و ارتباط همسایگان با یکدیگر آنقدر کمرنگ بود که ما فکر نمیکردیم کسی از آپارتمانش خارج شده و در مراسم ما شرکت کند. اما وقتی استقبال بینظیر اهالی را دیدیم، مصمم شدیم از فضای پارکینگ استفاده مفیدتری کرده و نماز مغرب و عشا را همینجا بهاتفاق جمع اقامه کنیم.»
فروتن میگوید: «فکر نمیکردیم خانمها بیایند، بههمینخاطر ابتدا فقط نماز جماعت ویژه آقایان برگزار میشد. اما درخواست مکرر خانمها موجب شد پردهای را حائل کرده و فضایی را هم برای خانمها مهیا کنیم. در حال حاضر حدود ۷۰ تا ۸۰ نفر از اهالی هر شب برای اقامه نماز مغرب و عشا به اینجا میآیند.»
همسر آقای فروتن که با آمدن خانمها امکان اقامه نماز جماعت برای او هم مهیا شده، میگوید: «خانمها به دلیل داشتن زمان فراغت بیشتر، در شبهای اخیر حتی از آقایان هم پیشی گرفتند.
علاوهبراین در ایام ماه مبارک رمضان صبحها هم در این مکان همراه با سایر خانمهای محله جلسات قرآنی را برگزار میکنیم که با استقبال خوبی روبهرو شده
است.»
وی سپس به استقبال اهالی محله امیریه به پخش صدای اذان اشاره کرده و میگوید: «حتی برخی از اهالی محله میآیند و میگویند ما خانهمان در طبقه چهارم قرار دارد و برایمان سخت است که برای نماز بیاییم، اما همینکه صدای اذان در محله میپیچد، خیلی خوب است و برای چند دقیقهای ما را به خودمان میآورد و باعث میشود از امور روزانه فاصله بگیریم.»
برگزاری نماز مغرب و عشا، خانواده فروتن را هر شب هنگام اذان در خانه نگاه داشته است. خانم فروتن میگوید: «به دلیل برگزاری نماز مغرب و عشا، در ماه مبارک رمضان دعوت افطاری هیچ کسی را قبول نکردیم؛ چراکه اهالی برای نماز مغرب و عشا اینجا میآیند و ما باید در منزل باشیم.»
وی میافزاید: «خیلی از اهالی مکرراً مراجعه کرده و میگویند نماز ظهر و عصر را هم همینجا برگزار کنید. اما واقعاً نمیشود، چراکه گاهی لازم است برای کار اداری بیرون از منزل برویم و با این مسیر طولانی تا برسیم دیر میشود و بههمینخاطر ممکن است شرمنده اهالی شویم.»
فروتن که متولی ساخت مسجدی در خیابان فلاحی است، میگوید: «دختر خواهرم دانشجو بود که تصادف کرد و مُرد. بعد از فوتش خواهرم از من خواست مسجدی به نامش بسازم. در زمینی به مساحت هزار و ۲۰۰مترمربع مسجدی ساختیم که الحمدا... مسجد نمونه قاسم آباد شد.
غیر از هزینههای زیاد ساخت مسجد، اداره آن هم هزینهبر است؛ بهطورمثال حدوداً ماهی یک میلیون تومان هزینه اداره همان مسجد میشود که تمام آن را خواهرم میپردازد.» وی سپس میگوید: «من هم اگر از دستم برآید خیلی دوست دارم مسجدی در این محله بسازم، اما درحالحاضر هزینه ساخت مسجد، حدود یک میلیارد میشود که حقیقتاً مبلغ زیادی است و در توان ما نیست.
با اینحال اگر مسجدی در محلهمان بسازند من حاضر به مشارکت هستم. درحالحاضر هم تنها کاری که از دستم برمیآمد، آمادهسازی همین مکان برای اقامه نماز بود. اما بیشک اینجا برای محلهای به این بزرگی کافی نیست. این محله مسجدی میخواهد که هم محلی برای اقامه نماز باشد و هم مجهز به پایگاه فرهنگی، کتابخانه و...»
فروتن بااشارهبه درخواستهای اهالی برای پخش اذان صبح آن را مقدور ندانسته و میگوید: «تاکنون چند نفری درخواست دادند که اذان صبح را هم پخش کنیم. اما به واقع نمیشود؛ چراکه ما مسجد نیسیتم. بههرحال صبح ممکن است کسی بیمار یا بچه کوچک داشته باشد و بههمینخاطر ما اجازه نداریم مزاحم دیگران شویم، اما اگر مسجد باشد فرق میکند و از این لحاظ ایرادی به مسجد وارد نیست.»
وی درادامه میگوید: «تا کنون دو اعتراض به پخش همین نماز مغرب و عشا داشتیم، اما با توجه به فزونی درخواستهای مثبت، به کارمان ادامه دادیم. بههرحال این کار تا زمانی میتواند ادامه داشته باشد و لازم است مسئولان هرچه سریعتر به فکر ساخت مسجدی در این محله باشند.»
* این گزارش پنج شنبه، ۲ مرداد ۹۳ در شماره ۵۹ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.