سمت چپ ایوان بابالهادی در صحن مطهر پیامبر اعظم(ص)، پاتوق پسر بچههای قد و نیمقدی است که با نشاط و سر زندگی اینجا جمع میشوند و خودشان را برای خواندن اذان و مکبری نمازهای جماعت حرم آماده میکنند.
محمدحسین رضایی سیزدهساله یکی از همین نوجوانان است که روزهای شنبه مکبری نماز جماعت در حرم را برعهده دارد. او از ششسالگی با قرآن انس گرفته و در مداحی، تلاوت، روخوانی و حفظ قرآن کریم هم مهارت دارد.این نوجوان ساکن محله شقایق امسال عازم کربلاست و در مراسم اربعین حسینی حضور دارد. محمدحسین لباس خادمیاش را پوشیده تا در حرم اباعبدالله(ع) هم با همین لباس زیارت کند. دلش میخواهد همانند نمازهای مسجد محله و حرم، تکبیر نماز مغرب حرم اباعبدالله(ع) را هم بگوید.
محمدحسین در انگشترسازی پدرش در بازار رضا قد کشیده است، چشمش با گنبد منور رضوی و گوشش با صدای اذان و قرآن و مداحی آشناست. او حالا خودش یکی از مداحان هیئت جنهالحسین است. بچههای هیئتی یاد میگیرند که در فضاهای عمومی با جمعیت زیاد چگونه بدون اضطراب و واهمه اجرا داشته باشند. خود محمدحسین هم معتقد است تمرینهای مداحی بوده که توانسته به او کمک کند تا در آزمون مکبری حرم قبول شود.
او میگوید: «قبل از ورود به مدرسه به کلاسهای قرآن میرفتم، کلاس پنجم بودم که از طریق یکی از دوستانم با هیئت جنهالحسین آشنا شدم. هیئتی که مداحان خوبی دارد و من مداحی را بهطور تخصصی از آنها یاد گرفتم. از همان دوران به مکبری و مداحی روی آوردم و در مدرسه و هیئتها آن را انجام میدادم. البته تکخوان گروه تواشیح هم هستم و گاهی در گروههای سرود فعالیت میکنم.»
«از دو سال پیش خادم حرم امامرضا (ع) و مشغول خدمت به زائران هستم؛ این سعادت با کمک مدرسه و به برکت مکبری در حرم نصیبم شد که هفتهای چهار ساعت در بخش تبلیغات و مرتبسازی صفهای نماز جماعت و مکبری شیفت هستم.»
حس توصیفناشدنیای دارد که در حرم امام مهربانی به خدمت مشغول باشی
محمدحسین اینها را میگوید و ادامه میدهد: «حس توصیفناشدنیای دارد که در حرم امام مهربانی به خدمت مشغول باشی، از سوی دیگر بهدلیل اینکه سنم کم است زائران با مهربانی با من برخورد میکنند.»
از او میپرسم چه شد که خادم حرم شدی، در جواب میگوید: «دو سال قبل یکی از دوستان هیئتیام که خودش از طریق گروه سرود و تواشیح توانسته بود در آزمون مکبری حرم شرکت کند، به من پیشنهاد داد به حرم بروم و آزمون بدهم. اولش دست و پایم را گم کردم، از فکر مکبری در حرم و پوشیدن لباس خادمی خواب به چشمم نمیآمد. چند روزی را سخت تمرین کردم، وقتی هم برای آزمون رفتم خداراشکر همان دفعه اول قبول شدم. از آن روز موقع شیفت اصلی من شنبهها نماز مغرب و عشاست و گاهی هم چهارشنبهها برای شیفت کمکی میروم.»
نوجوان هیئتی محله شقایق حالا که راهی سفر کربلاست از آرزوهایش میگوید. همیشه آرزو داشته از حرم امام رضا(ع) تا حرم اباعبدالله(ع) را با لباس خادمی برود که امسال این توفیق نصیبش شده است. آرزوی بعدیاش این است که قاری حرم باشد و برای رسیدن به این آرزو هم هر روز تمرین میکند.