محمدحسین اسلامی درباره عشق پدرش به اهل‌بیت (ع) می‌گوید: هنر ماندگار پدرم در حرم فقط بخشی از علاقه او به ائمه (ع) است. او شاعر آیینی بود و شعر‌های زیادی برای مناسبت‌های مختلف و برای ائمه (ع) سروده است.
دفن اموات در جوار بارگاه منور رضوی می‌تواند قدمتی به طول ۱۲۰۰ سال داشته باشد و شواهد تاریخی مربوط به آن، حدود هزار سال قدمت دارد. بعد از دفن پیکر مطهر امام‌رضا(ع)، این مکان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اماکن مذهبی شرق ایران مورد‌توجه قرار گرفت.
سی‌سال از زمانی‌که رضا صادق‌زاده‌یزدی همراه همسایه‌شان راهی سفر شد تا کمکش آینه‌کاری کند، می‌گذرد. همین اتفاق او را پایبند این هنر کرد و تجربه‌های گوناگونی از آینه‌کاری در حرمین معصومین(ع) به‌دست آورد. او جزو آینه‌کاران حرم رضوی نیز هست.
مقبره شیخ محمد‌المقتدی کارندهی که با نام «مقبره پیر پالان‌دوز» شهره است، در بخش شمال شرقی حرم‌رضوی قرار گرفته و پیکر شیخ بزرگ طریقت ذهبیه در همین بنا به خاک سپرده شد.
خدمت در کشیک سوم، میراث اجدادی خاندان باغدار حسینی است. می‌گوید: خدمت موروثی یعنی اجداد ما در ازای چیزی که بخشیدند، فراشی حرم در کشیک سوم را گرفتند.
این خاطره ۳۵ سال پیش در حرم برای حاج خلیل یداللهی اتفاق افتاد. مردی مقابلم ایستاد و چیزی در کف دستم گذاشت. مشتم را باز کردم و دیدم ژتون غذای حضرت است؛ آن هم درست برای چهار نفر، به اندازه اعضای خانواده.
دعوت شده بودم!
مرد بدون اینکه کلام دیگری بگوید، در بین جمعیت ناپدید شد و حاج‌خلیل که در بهت و شوک بود، مشتش را باز کرد و دید ژتون غذای حضرت است؛ آن هم درست برای چهار نفر، به اندازه خانواده‌اش: «اشک در چشمانم حلقه زده بود. نمی‌توانستم باور کنم. انگار آقا از سبزوار دعوتم کرده بود تا شب میلادش مهمانش باشم.»
که
حرم رضوی در جریان سیل سال ۱۳۳۳ از آسیب مصون نماند. این سیل که در ویرانگری کم از سیل سال ۱۳۲۹ نداشت، نه‌فقط به مناطق گوناگون شهر خسارت‌های سنگین وارد کرد و به محدوده ساختمان‌ها و تأسیسات حرم رضوی هم وارد شد.