همه ماجرای ساخت مسجد، از یک جلسه قرآن شروع شد. حاجآقا حاجیان بیشترین سرمایه را برای ساخت مسجد گذاشت. او نهتنها هزینه خرید مصالح و دستمزد کارگر را میداد، بلکه خودش پابهپای کارگر کار میکرد.
محمدتقی دارالضیافه هنوز وقتی کسی فامیلیاش را میشنود و با تعجب از او درباره ارتباطش با «دارالضیافه» حرم میپرسد، با فراغبال برای سؤالکننده از ارتباط خاندانش با یکی از رواقهای حرم میگوید.
محمد نباتیان نجار قدیمی محله طلاب است. او سالها بعد، درست پس از جانبازی حرفه نجاری را کنار میگذارد و خادم افتخاری حرم امام رضا (ع) میشود. او درحال حاضر بانی تورهای زیارتی برای هم محلهای هایش است.
نماز جماعت و تعقیباتش که تمام میشود، حاجآقا معینیان که افتخار بیش از سه دهه خادم ی مسجد را دارد، تازه ابتدای کارش است. از حیاط مسجد شروع میکند به جارو زدن تا برسد به سر کوچه. کتری بزرگی هم دارد که آب آن همیشه جوش است برای پاکبانها.
خدمت در کشیک سوم، میراث اجدادی خاندان باغدار حسینی است. میگوید: خدمت موروثی یعنی اجداد ما در ازای چیزی که بخشیدند، فراشی حرم در کشیک سوم را گرفتند.
علی طاهری فقط یک خادم ساده نبوده است؛ سعی کرده حلقه وصلی باشد میان دلهای مشتاق زیارت و حرم امامرضا (ع). آنجاکه واسطهای شده برای رسیدن عاشقان زیارت به حرم.
سیدمجید ساغروانیان از کودکی تا به امروز در همسایگی مسجد زندگی کرده و بچه هیئتی بوده است. او پساز بیستسال انتظار، در سال۱۳۹۸ توانست نشان خادم ی امامرضا (ع) را بر سینهاش نصب کند.