کوچه بدون پیاده‌رو شهید‌کارگر راضی یک، که در انتها به خیابان شهید خوش‌سیمای ۲ می‌رسد، خاطرات تلخ و شیرین بسیاری را در خود ثبت کرده و از کوچه‌های بااصالت محله پورسینا ست.
محله‌ای که اکنون پورسینا نام دارد، در دوره ناصرالدین‌شاه مزرعه‌ای بوده به نام «بازه شخ»، به معنای «دره‌ای که دارای خاک سفت» است. این نام بعد‌ها به «بازه شیخ» و از حدود صد سال پیش نیز به نام «هدایت‌آباد» معروف شد. بیشترین کاربری اراضی محله پورسینا، مسکونی و فضای سبز است.
حاج‌امین جعفری هفت‌سال پیش که ورشکست شد و همه سرمایه‌اش را از دست داد، مدتی بیکار ماند. اما دوباره سر پا شد و شغل پدرش را در پیش گرفت.
خاموش شدن ماشین باعث روشن شدن جرقه‌ای در ذهن ۳ رفیق ۱۸ ساله محله‌های پورسینا و سرخس شد. همان‌جا آن‌ها به این فکر افتادند چه کار کنند برق ماشین تقویت شود و در جا خاموش نشود.
بازه یا بَزَه، همان آبریز کوچک است که زمینش پس از سیلاب ترک می‌خورد و سفت می‌شود. شَخ هم به‌معنای زمینی است که بذر به‌سختی در آن به عمل می‌آید و نیاز به شخم و زیر‌و‌رو دارد.تاریخچه محله پورسینا پشت همین نام نهفته است.
سیدمحمد ایوبی و هادی امینی‌مقدم ۲ جوان از اهالی محله پورسینا باوجود تمام محدودیت‌ها و نبود امکانات، قهرمانان مدال‌آور زیادی را در محله پورسینا پرورش داده‌اند.
داستان زندگی کارگران کارگاه زنجیربافی خیابان پورسینا شبیه همین حلقه‌های کوچک زنجیر به هم وصل شده و گره خورده است.
امیر یارحسن‌آبادی، کاسب محله خوش‌سیما، هرسال برای نشان‌دادن ارادتش به ائمه (ع) لباس‌های زائران اربعین را رایگان می‌شوید و اتو می‌کشد.