
ملیحه قرچه قهرمان رشته دوومیدانی است
نجمه آخرتی| گاهی باید با چشمانی باز به اطراف نگریست و آنچه را که شاید کمتر به چشم میآید، دید. در دوردستها که نه، همین نزدیکی و در یکی از آپارتمانهای جورواجور محله الهیه خانمی زندگی میکند که ورزش خیلی جالب به زندگیاش وارد شده است. او حالا فقط برای سلامتی به ورزش نمیپردازد بلکه آن را وسیلهای قرار داده است تا توانمندیهای یک خانم خانهدار را به همه ثابت کند و بگوید برای قهرمانبودن لازم نیست حتما مدال کشوری داشته باشی.
گاهی میتوان یک خانم خانهدار بود، اما در کنار تمام سختیهای زندگی، رسیدگی به فرزندان و... وقتی را برای پرداختن به ورزش خالی گذاشت. در را که به رویم میگشاید، برخوردش آنقدر گرم و صمیمی است که حس غریبهبودن را از من میگیرد. ملیحه قرچه از قدیمیترین ساکنان محله الهیه مشهد است، ورزشکاری خوشبرخورد و مهماننواز که در سال ۱۳۴۲ به دنیا آمده و تحصیلاتش دیپلم است.
دوومیدانی ریشه در کودکیام دارد
میگوید: زمانی که به الهیه آمدیم با وجود علاقهای که به ورزش داشتم، متاسفانه جای مناسبی برای ورزش بانوان نبود تا اینکه شهرداری، سالن ورزش معلم را با همکاری آموزش و پرورش افتتاح کرد و من جزو اولین نفراتی بودم که در آنجا نامنویسی و فعالیت ورزشی خودم را در قالب ورزشهای آیروبیک دنبال کردم.
۶ ماه بعد اولین دوره مسابقات دوومیدانی در منطقه توسط شهرداری در سالن باغبانباشی برگزار شد و من به دلیل اینکه از کودکی به این ورزش علاقه و کمابیش برای آن آمادگی داشتم در این مسابقه شرکت کردم.
چند عنوان قهرمانی
قرچه بهیاد میآورد که نحوه برگزاری آن مسابقات خوب بود و میگوید: برای شرکتکنندهها رده سنی مشخص شده بود و هر ورزشکار در همان گروه تعیینشده به مسابقه میپرداخت. در این مسابقه که در سال ۸۹ برگزار شد من هم در منطقه ۱۲ و هم در کل مناطق مشهد توانستم مقام نخست را کسب کنم. همچنین در دوره دوم این مسابقات که در سال ۹۰ برگزار شد توانستم درمنطقه مقام اول و مقام دوم را در کل مناطق به دست آورم که در این مسابقات دو مدال از طرف شهرداری به من اهدا شد.
همسرم مشوقم بود
«همسرم در هر زمینهای مشوق و انگیزه اصلی من برای ادامه راه بود حتی در ورزش.» این جمله را با احترام خاصی به زبان میآورد و ادامه میدهد: ورزش دوومیدانی را انتخاب کردم به این دلیل که به امکانات خاصی نیاز ندارد و همه افراد با حداقل امکانات میتوانند این ورزش را ادامه بدهند؛ ضمن اینکه این رشته با هیجان و فعالیت ویژهای همراه است.
مدیر اجرایی مسجد امام رضا(ع)
برای اینکه ورزشکاری واقعی باشی، باید دلت آسمانی شود و باران محبتت بیچشمداشت بر سر این مردم ببارد. ملیحه قرچه از فعالیتهایش در زمینههای مختلف این گونه یاد میکند: در سال ۸۶ مدیر اجرایی کانون فرهنگیهنری مسجد امام رضا (ع) واقع در خیابان الهیه شدم که زیرنظر حاج آقا حسینی اداره میشد.
علاوه بر ورزش مدیر اجرایی کانون فرهنگیهنری مسجد امام رضا(ع) واقع در خیابان الهیه هستم
او با لبخندی از سر صداقت میگوید: البته این مسئولیت را به صورت رایگان و فقط با نیت خدمت به مردم به عهده گرفتم به این دلیل که از هر چیز که بوی مادیات بدهد دوری میکنم. در مسجد برای بچهها کلاسهای مختلف مانند نقاشی، مجسمهسازی وکلاسهای ورزشی با هزینه بسیار اندک برگزار میکردیم که این مبلغ فقط صرف دستمزد مربیها میشد، اما بعد از چند سال فعالیت متاسفانه به دلایلی نتوانستم به خدمت در مسجد ادامه بدهم.
ورزش باید مداوم باشد مانند نمازخواندن
قرچه تصویر زیبایی از ورزش در ذهنم میسازد، به عقیده او ورزش در هر رشتهای که باشد، باید مانند نماز خواندن به صورت مداوم ادامه یابد تا بتواند در زندگی انسان اثر دائمی و مطلوب بگذارد. صحبتهایمان به اینجا که میرسد، حرفهایش رنگ گلایه به خود میگیرد و میگوید: متأسفانه وضعیت ورزش بانوان در مشهد نامناسب است و باتوجه به شرایط و محدودیتهای خاصی که خانمها دارند، باید امکانات بیشتری صرف آن شود.
به نظر او باتوجه به نقشی که زن و بهخصوص مادر در خانواده و در نتیجه اجتماع ایفا میکند، اگر روحیه خانمها با ورزش تقویت شود، بازتاب مثبت آن در روحیه افراد جامعه نیز چندبرابر خواهد شد. او ادامه میدهد: باید با سرمایهگذاری در ورزش بانوان به فرهنگسازی در این زمینه کمک کنیم تا مردم با علاقه بیشتری به استقبال ورزش بروند و از این طریق از آفتهایی مانند اعتیاد و افسردگی درامان بمانند.
بهرهگیری از مربیهای کارآزموده در پارکها
این ورزشکار، پارکها را بهترین مکان برای ورزش میداند به شرط اینکه فضای پارکها برای بانوان مناسبسازی شوند. سری تکان میدهد و میگوید: متاسفانه وسایل ورزشیای که در پارکها تعبیه شده است به ابزاری برای بازی بچهها تبدیل شده، درصورتیکه بعضی از این وسایل برای بچهها مضر هستند و باید نظارتی باشد؛ حتی بسیاری از بزرگسالانی که از این وسایل استفاده میکنند، طرز استفاده صحیح از آنها را نمیدانند. او ادامه میدهد: بهرهگیری از مربیهای کارآزموده برای آموزش در پارکها یکی از راههایی است که میتوان با آن سطح کیفی ورزش را ارتقا بخشید.
به عشق دخترم از زمین بلند شدم
وقتی میخواهد یکی از خاطرات ورزشیاش را تعریف کند، خنده صمیمیاش فضای خانه را پر میکند، آنقدر که من را نیز به خنده وادار میکند! قرچه میگوید: در مسابقات آمادگی جسمانی سال ۹۰ شرکت کرده بودم و دخترم برای تشویق من همراهم شده بود و در سکوی تماشاچیان با هیجان خاصی مسابقه را دنبال میکرد.
این مسابقه بخشهای مختلفی داشت که یکی از آنها، دوی سرعت بود، به این قسمت از مسابقه که رسیدم، ناگهان سرپیچ تعادلم را از دست دادم و زمین خوردم، اما وقتی سرم را بلند کردم و چشمان نگران دخترم را دیدم به خاطر عشقی که به او داشتم از زمین بلند شدم، بهسرعت به مسیرم ادامه دادم و توانستم مقام نخست را کسب کنم.
زندگی را سخت نگیرید
کدبانوی ورزشکار الهیه در پایان روی صحبتش با خانمهاست: «به آنها توصیه میکنم زندگی را سخت نگیرند و در کنار اعتقادات مذهبی و رسیدگی به خانواده، ورزش را هم برای پرورش روح و جسمشان ادامه دهند.» او ادامه میدهد: از شهرداری منطقه ۱۲ نیز به خاطر امکانات کمهزینه ورزشی که در قالب باشگاه و وسایل ورزشی در اختیار مردم منطقه میگذارند، تشکری ویژه دارم.
* این گزارش پنج شنبه، ۷ دی ۹۱ در شماره ۲۳ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.