ساکنان پورسینای ۵۰ در هر مراسم مذهبی و فرهنگی شانه‌به‌شانه هم می‌ایستند؛ از پخت نذری گرفته تا کمک به نیازمندان. اینجا همسایه‌ها در شادی و غم کنار هم‌اند و کمک‌حال هم می‌شوند.
محله‌ای که اکنون پورسینا نام دارد، در دوره ناصرالدین‌شاه مزرعه‌ای بوده به نام «بازه شخ»، به معنای «دره‌ای که دارای خاک سفت» است. این نام بعد‌ها به «بازه شیخ» و از حدود صد سال پیش نیز به نام «هدایت‌آباد» معروف شد. بیشترین کاربری اراضی محله پورسینا، مسکونی و فضای سبز است.
خیلی از رفت‌وآمد‌های مسجد ابوالفضلی‌ها در پورسینای ۴۰ به حضور نوجوانان پینگ‌پنگ‌باز این محله برمی‌گردد؛ کسانی‌که از کودکی و به‌واسطه یک مربی از همان مسجد، حالا به افتخارآفرینان رشته پینگ‌پنگ مشهد تبدیل شده‌اند.
محمدجواد منوچهری چند جلد کتاب غزل و رباعی منتشر کرده و مقام‌های ادبی بسیاری دارد، اما زندگی شغلی‌اش در ظاهر سنخیتی با روح لطیفش ندارد. رشته تحصیلی‌اش متالورژی بوده و حالا مسئول کنترل کیفی یک آزمایشگاه است.
کوچه پورسینا۵۰ یکی از معابر اصلی و پرتردد خیابان پورسیناست؛ کوچه‌ای که حدود ده‌هزار نفر جمعیت دارد و از ۲۵ معبر فرعی تشکیل شده است. اهالی اینجا جزو فعال‌ترین و پرانرژی‌ترین ساکنان محله‌اند.
زیبا بخشی بافنده محله پورسینا ، حیاط خانه‌اش را تبدیل به کارگاه قالی‌بافی و برای ۸ زن اشتغال‌زایی کرده است. می‌گوید: از همان اول نیت کردم که آموزش رایگان باشد.
استخر روباز جوادی بعد از ۱۵ سال فعالیت، تعطیل شده و رو به فراموشی رفته تا دست کودکان و نوجوانان محله از یک تفریح ثابت کوتاه بماند.
حجت‌الاسلام حامد خاکپور، روحانی جوان محله پورسینا بیش از ۱۰ سال از وقتش را صرف تکامل علمی و اخلاق بچه‌های محله کرده است.