شهید شوشتری ۷؛ کوچه گلابگیران

شهید شوشتری ۷ امروز فقط در یک کوچه خلاصه می‌شود. این کوچه که در طرح نوسازی خیلی کوچک و جمع وجور شده بود، قبل از کشیدن این بولوار چندین فرعی به نام‌های سیاه آب، پی آب، منبع آب و خارکن‌ها داشت.

همه این فرعی‌ها با خراب شدن خانه‌ها و سبزشدن هتل‌ها از بین رفته اند و امروز فقط بخشی از فرعی سیاه آب باقی مانده است. در اولین نقشه مشهد، این کوچه نزدیک دروازه است و قراول خانه دارد.

این کوچه با بسته شدن جوی آبی که از چهارسوق نوغان می‌گذشت و به اینجا می‌رسید، نام بابوری و بعد‌ها گلاب گیران را که از اهالی قدیمی محل بودند، گرفت. از سال ۱۳۹۷ هم به نام شهید شوشتری ۷ تابلو خورده است.

این کوچه در کنار حرم مطهر بود و از خانه‌ها همیشه گنبد طلا مشخص بود، اما چندسالی است که هتل‌های سربه فلک کشیده نه تنها روی معدود خانه‌های بازمانده سایه انداخته اند، بلکه جلو دید به حرم را هم گرفته اند.

سیدمجتبی گلاب گیران از کسانی است که اجدادش در این خیابان زندگی می‌کرده اند و همچنان ساکن اینجاست. او به خانه قدیمی این محل اشاره‌ می‌کند و می‌گوید: این خانه متعلق به حاج آقا سیدمصطفی بابوری بود که به داشتن نفس حق و گره گشایی از مردم محل معروف بود. این خانه خان نشین بود که در دوطبقه، اسطبل، طباخ خانه، نفت خانه و کلی اتاق دیگر داشت.

یکی از گلاب گیر‌های معروف کوچه، مرحوم سیدمولا گلاب‌گیران بود. نامش احمد بود، اما از سر دل دادگی برای امام حسین (ع) این لقب را گرفته بود. نرگس گلاب گیران، همسرش، می‌گوید: سید در هیئت امام حسین (ع) خودش را خادم می‌دانست. سینه زنی، چای ریزی، سیاهی زدن و تابلوکشی هیئت‌ها را مخلصانه انجام می‌داد.

* این گزارش پنج‌شنبه ۱۰ اسفندماه ۱۴۰۲ در شماره ۵۳۹ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.