مجتمع مسکونی فرهنگیان پس از «طاش» و «سامان» سومین مجمع مسکونی محله الهیه و این محدوده از شهر محسوب می‌شود؛ مجموعه‌ای که با وجود تغییر یکی‌دو نسل از ساکنان، هنوز فضایی صمیمی دارد.
در دامنه ارتفاعات جنوبی مشهد، خیابانی نه‌چندان بلند، اما با نام‌های بلندبالا جاخوش کرده‌است. زاگرس، البرز، سبلان و دماوند نام‌هایی هستند که بر سردر مجتمع‌های مسکونی این معبر (نماز ۳ ) خودنمایی می‌کنند.
محسن بخشنده کلی خاطره‌های ریزودرشت از خانه پدری و همسایه‌هایش در محله کوشش دارد؛ از روز‌هایی که هنوز بافت مسکونی محله بیشتر از بافت تجاری و هتل آپارتمان‌ها بود، اما در این بیست‌سال اخیر به‌سرعت، بافت محله و آدم‌هایش عوض شده‌اند.
زهرا ربانی می‌گوید: در سال۱۳۹۰ ابتدای اقدسیه بیابان بود. روز‌هایی که دنبال خانه می‌گشتیم، نقشه‌ای در یک بنگاه دیدیم و متوجه شدیم برای این محدوده، کلی کاربری خدماتی تعریف شده و خانه را خریدیم.
اوایل دهه ۶۰ مدیران کارخانه کوکاکولا تصمیم گرفتند برای تعدادی از کارگران کارخانه که مستأجر بودند، قطعه زمینی بگیرند و برایشان خانه بسازند. بر‌اساس قرعه‌کشی، نوزده‌نفر از کارگران خوش‌شانس انتخاب شدند و نخستین ساکنان شهرکی به همین نام بودند.
در قلب محله لشکر مشهد، معبر شهیدفلاحی ۲۰.۱ با رنگ و شور کودکی زنده است؛ کوچه‌ای که بوی نوستالژی و هیجان در آن جریان دارد. این معبر راسته اسباب‌بازی‌فروش‌هاست، جایی که ویترین‌های پر از رنگ و لبخند، همه را به دنیای خیال می‌برد.
کوچه «شهدای تاکسی‌رانی ۱» در‌حال‌حاضر کم‌رفت‌و‌آمد است؛ اما این معبر در سال‌های نه‌چندان دور، زمانی که هنوز بزرگراه شهید بابانظر ساخته نشده بود، مسیر اصلی دسترسی به محله مهرآباد بود. این خیابان در‌حال‌حاضر بیشتر کاربری تعمیرکاری دارد.