طوبی خانم می‌گوید: خانه داروغه ملکی بود که غلامرضا داداللهی، پدر بزرگ من، آن را خریده بود. وقتی هم که فوت کرد این خانه به ورثه که یکی‌شان مادر من بود رسید و بعد هم به هیئت یزدی‌ها فروخته شد.
محله پایین خیابان به دستور شاه‌عباس اول صفوی به‌طول یک کیلومتر از حرم مطهر تا دروازه پایین‌خیابان ایجاد شد. از آن‌جا که بخش انتهایی خیابان اصلی شهر در این محله قرار داشت، مردم مشهد به این محله «ته خیابون» می‌گفتند. اکنون بسیاری از هتل‌های معروف مشهد در پایین خیابان قرار دارد.
مهدی خوشبخت با تدریس رشته اقتصاد هنر تلاش می‌کند مردم را با نقاشی آشتی دهد. او با راه‌اندازی تعاونی هنرمندان، قدمی برای عرضه آثار هنرمندان مشهدی در کشور و حتی دنیا برداشت.
اینجا هرکس که نیازمند است، سهم نان دارد؛ روزی پنج‌تا! خیر‌های محل پول می‌دهند به نانوایی و حاج‌آقای افخمی، بزرگ محله، به نیازمندانی که می‌شناسد، کارتی می‌دهد که نانشان را رایگان بگیرند. این کار در محله ما سال‌هاست رواج دارد.
هیئت جان‌نثاران موسی‌بن‌جعفر (ع) ۳۵ سال است که از ۲۰ هزار عزادار اربعین میزبانی می‌کند. دست‌کم صد نفر از اهالی محل برای آماده‌کردن مواد اولیه کمک می‌کنند.
حسین غدیری می‌گوید: پدرم کارگر بود و برای ساختن ایستگاه راه‌آهن روزی پنج ریال مزد می‌گرفت. من هم همراهش می‌رفتم. سقف ایستگاه را به شیوه‌ای سخت، اما ماندگار ساختند.
مسجد امام حسن مجتبی (ع) یکی از مساجد «خردو»، بنایی متعلق به بیش از یک قرن پیش است که به کوشش مردم و همراهی متخصصان حوزه مرمت و معماری، در مسیر احیا قرار گرفت.
محمدعلی تمدن صاحب امتیاز نشریه سرخس و خبرنگار پیشکسوت روزنامه‌های مطرح کشور است که با هزینه شخصی و پای‌کار‌آوردن مسئولان، ۳۴کتابخانه در روستا‌ها و پاسگاه‌های مرزی راه‌اندازی کرده است.