شايد براي شما هم جالب باشد كه بدانيد اين مسجد چرا به این نام خوانده می‌شود. اما مشکل اینجاست که روایات مختلفی در این باره وجود دارد و همه هم از زبان افراد محلي عنوان مي‌شود.
محله پایین خیابان به دستور شاه‌عباس اول صفوی به‌طول یک کیلومتر از حرم مطهر تا دروازه پایین‌خیابان ایجاد شد. از آن‌جا که بخش انتهایی خیابان اصلی شهر در این محله قرار داشت، مردم مشهد به این محله «ته خیابون» می‌گفتند. اکنون بسیاری از هتل‌های معروف مشهد در پایین خیابان قرار دارد.
یک بنای خشت و گلی ۲۸۰ متری در بیش از ۱۲۰ سال قبل، حالا به بنایی تبدیل شده است با ۱۴۰۰ متر وسعت اما آنچه به این تکیه صفا داده، عزاداری‌های بی‌ریای خاوری‌ها است.
مسجد «جعفری» در دیوار سمت راستش یک آب‌انبار دارد که قدیمی‌های مشهد آن را با اسم «موری» می‌شناسند. آب‌انبار موری هم دارای یک کتیبه است که در متن آن، نام «ناصرالدین‌شاه قاجار» به‌وضوح خوانده می‌شود.
دختر خان ده پایین که دل در گرو حاج علی اصغر عبدالجوادی نودهی، خان‌زاده ده بالا داشت، عاقبت دل به دریا زد و شبانه ترک دیار کرد که ترک یار نکرده باشد. از سبزوار آمد و آمد و آمد تا رسید به مشهد.
از کوچه‌ای که روزگاری چسبیده به دیوار شهر بود و زمین‌های سبزی‌اش بیشتر از خانه‌ها، حالا هیچ نشان قدیمی باقی نمانده و به‌عنوان سومین فرعی خیابان راد (وحدت ۱.۳) به‌نام شهید سید‌حسین جمالی تابلو خورده است.
کوچه جوادیه یک در نخستین نقشه مشهد به سال ۱۲۴۸ خورشیدی بدون نام است. بعد‌ها به‌دلیل وجود یخدانی در کوچه، مردم آن را به کوچه یخدان می‌شناختند.
حسین‌علی آهنگری، امام‌جماعت مسجد می‌گوید: دو خواهر افغانستانی در این محله بودند که از بین آنها حاج‌خاور بچه‌دار نمی‌شد. او قبل از فوتش این خانه و مغازه جلو آن را که تنها دارایی‌هایش بود، وقف مسجد می‌کند.