دختر خان ده پایین که دل در گرو حاج علی اصغر عبدالجوادی نودهی، خان‌زاده ده بالا داشت، عاقبت دل به دریا زد و شبانه ترک دیار کرد که ترک یار نکرده باشد. از سبزوار آمد و آمد و آمد تا رسید به مشهد.
محله پایین خیابان به دستور شاه‌عباس اول صفوی به‌طول یک کیلومتر از حرم مطهر تا دروازه پایین‌خیابان ایجاد شد. از آن‌جا که بخش انتهایی خیابان اصلی شهر در این محله قرار داشت، مردم مشهد به این محله «ته خیابون» می‌گفتند. اکنون بسیاری از هتل‌های معروف مشهد در پایین خیابان قرار دارد.
از کوچه‌ای که روزگاری چسبیده به دیوار شهر بود و زمین‌های سبزی‌اش بیشتر از خانه‌ها، حالا هیچ نشان قدیمی باقی نمانده و به‌عنوان سومین فرعی خیابان راد (وحدت ۱.۳) به‌نام شهید سید‌حسین جمالی تابلو خورده است.
کوچه جوادیه یک در نخستین نقشه مشهد به سال ۱۲۴۸ خورشیدی بدون نام است. بعد‌ها به‌دلیل وجود یخدانی در کوچه، مردم آن را به کوچه یخدان می‌شناختند.
حسین‌علی آهنگری، امام‌جماعت مسجد می‌گوید: دو خواهر افغانستانی در این محله بودند که از بین آنها حاج‌خاور بچه‌دار نمی‌شد. او قبل از فوتش این خانه و مغازه جلو آن را که تنها دارایی‌هایش بود، وقف مسجد می‌کند.
همه عمر زهرا رفائی صرف خدمت به عزاداران حسینی در تکیه ۲۰۰ ساله کرمانی‌ها شده است.
کوچه شهید شوشتری ۱۰ حدود یک‌دهه پیش در طرح خیابان‌کشی‌های جدید از بن‌بست خارج شد. قبل از آن، از سمت پنجراه و ابتدای فرعی شیخ‌برپا راه داشت و نامش در کلام پیر‌های محل، «حیدر خردو» بود.
از حدود پانزده سال قبل با خرابی سه مدرسه قدیمی فعال در خیابان ۱۷ شهریورشمالی ۷، پی مدرسه‌های نوین گذاشته شد، اما بعد از اسکلت‌بندی و بالارفتن دیوار‌ها همه‌چیز رها شد و حالا پاتوق معتادان شده است.