خدا نکند مادر، چشمبهراه فرزندش باشد 
قصه صبوری یک مادر 
«قلعهکوفه» وسط کوچه عباسقلیخان بود
سعید صفار میگوید: وسطهای کوچه عباسقلیخان خانهای بود که تقریبا پنجاه اتاق داشت و به آن قلعه کوفه میگفتند.در اصل دو تا خانه بود که به هم راه داشت. در هر اتاق یک خانواده زندگی میکردند که بیشتر آنها اهل خلاف و دعوا بودند.
سعید صفار، یکی از جوانهای محله پایینخیابان است که بهخاطر شغل پدرش از کودکی با کوچه عباسقلیخان آشناست. او میگوید: وسطهای کوچه عباسقلیخان یک خانه بود که تقریبا پنجاه تا اتاق داشت و به آن قلعه کوفه میگفتند.
در اصل دو تا خانه بود که به هم راه داشت. در هر اتاق یک خانواده زندگی میکردند که بیشتر آنها اهل خلاف و دعوا بودند، گاهی با سروصدای فردی که جای مواد، قرهقروت به او داده بودند، توجهمان به این سمت جلب میشد. خیلی سال پیش به درخواست اهالی، آن خانهها خراب شد و این پارک را جایش ساختند؛ اما این نقاشی که حدود شش سال پیش کشیدهاند، شبیه نمای همان خانه قدیمی است، با کلی دروپنجره.
اینجا افغانیها بازار داشتند که به «بوتیک بزرگ افغان» معروف بود. تمام کوچه لباسفروشی بود، کفش وکیف و کوله و لباسهای خارجی دستدوم میفروختند. بعضی از بچهمحلها کاپشن پر میخریدند و میبردند خشکشویی حاجی بهنامیان در مغازه میشستند، از کاپشن نو بهتر میشد. ما هیچوقت برای خرید نیامدیم، ولی شاید بزرگترها از اینجا برایمان خرید میکردند.
رنگرزی، نانوایی، نجاری و یک مسجد اینجا بود که همگی را خراب کردند. آقای نمازی که رنگرزی داشت، داربست میزد بالای مغازهها و نخها را این بالا پهن میکرد. یک دستفروش بود که به او مشتی میگفتیم و کنار رنگرزی بساط میکرد. کسی را نداشت و شب و روز زندگیاش همینجا بود. مغازهها را که خراب کردند، نمیدانیم کجا رفت.
الان خیلی از مردم، سرای عزیزالله اف را به نام بازار عباسقلیخان میشناسند و اجناس خارجی دستدوم را از اینجا میخرند. اما قدیم انبار بود، پر از کیسه و وسیله که ما جرئت نمیکردیم وارد آن شویم. پدرانمان میگفتند در گذشته محل فروش ابریشم و پیله بود و خیلی رونق داشته است. حدود بیست سال است که دوباره رونق پیدا کرده و دستدومفروشی شده است.
* این گزارش پنجشنبه ۲۰ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۷ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
