چهارراه‌ورزش قاسم آباد، راسته میوه‌فروشی‌هاست؛ هر ساله، شب چله قاسم‌آبادی‌ها به این چهارراه گره می‌خورد و پایشان حتما به این نقطه باز می‌شود.
در زمان قدیم کمتر کسی پیدا می‌شد که یخچال داشته باشد. در باغچه گودالی به عمق یک متر می‌کندیم و چغندر و هویچ‌های یلدا را توی آن می‌انداختیم.
بیش از ۴۰ سال است که جوانان توس در صبح عاشورا داوطلب عَلَم گردانی می‌شوند و هیئت نیز همراه آن‌ها در پشت سر نوحه‌خوانی و سینه‌زنی می‌کنند و این علم تا مزار شهدای کال زرکش توسط عزاداران برده می‌شود.
در دیوارِ همه خانه‌های احمدآباد سوراخ یا سویی تعبیه شده بود که از میان آن جوی آبی عبور می‌کرد. این جوی آب از باغ سرم‌سازی می‌آمد.
بیشتر از شلۀ نذری خانوادۀ ناصریان، تنور نان‌پزی‌شان معروف است که زن‌های محله برای چسباندن یک‌نان به دیوارۀ آن صف می‌کشند.
یکی از قدیمی‌های طرق می‌گوید: بار غلات را که می‌بردیم، آسیابان، نشانی روی کیسه گندم یا جو می‌گذاشت و آن را وزن می‌کرد. یک هفته تا ۱۰ روز طول می‌کشید تا کار را تحویل بدهد.
محمد‌علی عبدی می‌گوید: بین بازی‌های بچه‌های قدیم، توشله‌بازی (تیله‌بازی) و بجل‌بازی (به استخوان زانوی پای گوسفند بجل می‌گفتند) از همه معروف‌تر بود و طرفداران زیادی داشت.