دو هفته قبل از عید نوروز مادرم «دانو» می‌پخت. گندم، نخود، عدس و ادویه، دانوی مادرم را تشکیل می‌داد. پس از آماده شدن دانو، مادرم مهره‌ای آبی‌رنگ را داخل ظرف دانو می‌انداخت.
کافی است در یکی از شب‌های مانده به نوروز پا در خیابان توحید بگذاری و بوی آجیل داغ مشامت را نوازش دهد. خیابان توحید به خصوص از سمت چهارراه میدان بار به سمت میدان دروازه قوچان راسته آجیلی مشهد است.
اهالی قدیم مشهد خرده‌فرهنگ‌های نوروزی خاصی دارند؛ آداب و رسوم زیبایی که امروز یا به دست فراموشی سپرده شده است یا کمتر دیده می‌شود و تنها در نزد برخی خانواده‌های قدیمی به‌طور کامل به اجرا گذاشته می‌شود.
پخت سمنو یکی از آداب دیرینه ایرانیان در روز‌های نزدیک به نوروز است که بیش از یک دهه است در آستانه نوروز در منزل حاج خانم مشمولی، از اهالی محله وکیل آباد برگزار می‌شود.
در آن سال‌ها بر خلاف حالا خانه‌تکانی فقط توسط خانم‌ها انجام می‌شد و مردان در این کار همکاری نمی‌کردند و معتقد بودند دخالت آقایان در خانه‌تکانی باعث قهر و دعوا در زندگی زناشویی خواهد شد.
یلدا در خراسان به «شب چله» یا «چله نشینی» معروف است و دور هم نشستن در این شب و خواندن شاهنامه فردوسی و گرفتن فال حافظ از سنت‌هایی است که در گذر زمان سینه به سینه محفوظ مانده است.
شله؛ غذای سال‌های قحطی مشهد است و پختش قلق خاصی دارد که هر کس از پس آن برنمی‌آید. امیر دانشو شله‌پز ماهر مشهد یکی از افرادی است که فوت و فن پخت شله را می‌داند.