«حاجحسین دهنوی» بهعنوان یکی از بازماندههای علمسازی، سالها تکهچوبهای بیجان را به علمی باشکوه مبدل میکرده تا در میانه دستههای عزاداری، افراشته شود و در پیش چشم عزاداران، دلربایی کند.
اهالی محله فردوسی «امینالله خانزاده» را به نام «مُلّاامین» میشناسند و این لقب را بهدلیل ۷۰ سال سحرخوانی، کنار نامش نهادهاند.
بانوانی که در پختن سمنو همکاری میکنند، باید نیت یا نذری داشته باشند؛ هر زنی که برای یاری به بانیان سمنو مشارکت میکند، باید درعین پاکیزگی جسم، از نظر روحی برای این سنت آماده باشد.
قوم کرمانجها یکی از بزرگترین اقوامی هستند که از استان خراسان شمالی به مشهد کوچ کرده اند. مسجد و هیئت حضرت ابوالفضل(ع) محل اجماع کرمانجها در محله الهیه قرار دارد.
طاهره سادات زرقانی یکی از سمنوپزهای محله شهرک قدس است، او از روزهای ابتدایی شروع کارش میگوید: چندین مرتبه گندمها را خیس کردم تا جوانه بزند، اما هر بار گندمها یا پلاسیده میشد و یا بو میگرفت
سوسن نیکذات، سفیر صلح و دارنده نخستین موزه سیار کودک در ایران است. در شهر قاشقکهای او قاشقها هر کاربردی دارند جز آنچه همه ما از آن در طول روز استفاده میکنیم.
زمانی انتهای شهر مشهد دروازه قوچان بود، در آن زمان گاراژهای فعلی این حوالی کاروانسرا بودند، پس از آنکه شهر رشد کرد، گاراژها تبدیل به محلی برای فروش محصولات کشاورزی به ویژه غلات شد.