سینما دیاموند که بعد از انقلاب هویزه نام گرفت، در زمان افتتاح یعنی ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۷ خورشیدی، با دو سالن اختصاصی و ۲ هزارو ۲۰۰ صندلی، مجهزترین سینما ی خاورمیانه بود.
سیدمحمد محمدی سرشت می‌گوید: زیستن در فضایی که بزرگانی مثل فردوسی و عطار تا معاصرانی مثل مطهری، رهبر انقلاب و ... در آن زیسته اند، الهام بخش است. مشهد مستندسازخیز است؛ چون چنین عقبه‌ای دارد.
احسان شریفی تاکنون پنج فیلم کوتاه ساخته و نوشتن دو فیلم‌نامه بلند را نیز به پایان رسانده است. او که هنر را با عکاسی شروع کرده معتقد است: کسی که نتواند یک داستان را در قالب یک فریم عکس پیاده کند، فیلم‌ساز خوبی نخواهد شد.
پردیس سینما یی اطلس با ۱۱ سالن و هزارو ۱۳۳ صندلی درحالی در مجتمع تجاری اطلس شروع به کار کرد که پیش از آن مجتمع فرهنگی‌ای در این سمت شهر وجود نداشت تا دل مردم منطقه به آن خوش باشد.
حسین پورحسین که زمانی در خیاط‌خانه‌ای کار می‌کرد که مشتریانش بازیگران سینما بودند، توانست ابتدا خبرنگار حوزه سینما و بعد از انقلاب هم مدیر چندین سینما شود. او آبان سال ۱۳۹۹ دار فانی را وداع گفت.
حسین پورحسین می‌گوید: تمام مسئولان را دعوت کردم. از شهردار و فرماندار گرفته تا استاندار. روز افتتاح سینما ، شهرداری تازه متوجه شد مثل اینکه جدی‌جدی دارد اتفاق‌هایی می‌افتد. از منطقه ۵ شهرداری مشهد آمدند و سینما را پلمب کردند؛ همان صبح روز افتتاحیه!
ماشا‌ءالله شاه‌مرادی‌زاده، بازیگر فیلم سینما یی اخراجی‌ها ۳ و سریال دارا و ندار، به خاطر لهجه مشهدی که دارد بسیار مورد توجه قرار گرفته است.