فریدون صلاحی گفته بود: چند سال پس از آمدنش به مشهد فعالیت‌های فرهنگی‌اش را با مطبوعات آغاز کرده است. او که از دوستان نزدیک دکتر‌علی‌شریعتی بود، در روزنامه خراسان می‌نوشت.
من اصلا توقع جایزه و هدیه ندارم، توقع من یک دست مریزاد خالی بود که هیچ کدام از دوستان که در مسند فرهنگی مشهد نشسته اند، نگفتند. درحالی که تئاتری که پارامتر‌های نمایشی کافی را ندارد، تشویق‌های بسیاری می‌شود.
سعید سهیلی شور و شر جوانی‌اش را با خود به میانسالی آورده و با وجود اینکه با آخرین فیلمش به جمع میلیاردر‌های سینما پیوسته، هنوز هم به فکر هم‌محله‌ای‌های قدیمش در محله امام خمینی(ره) هست.
بهروز شعیبی با توجه به باور‌های شخصی اش بیشتر در فیلم‌هایی با مضامین دینی بازی می‌کند و فیلم نامه‌هایی با همین مضامین را برای کارگردانی انتخاب می‌کند.
الهه پژوهي، بازيگر و دوبلور محله شفا می‌گوید: با وجود فضای سنتی محله، خانواده‌ام حساسیت‌های مرسوم را نشان ندادند؛ مرحوم پدرم که از خیاط‌های معروف مشهد بود، مشوق اصلی من برای ورود به عرصه تئاتر بود.
علی مسعودی می‌گوید: خودم خیلی شکمو هستم برای همین از رستوران‌های مشهد زیاد برای دوستانم تعریف می‌کنم. به نظر من رستوران‌گردی از جاذبه‌های گردشگری مشهد است.
بهاره صادق‌مسجدی هنرمند معلول محله امام هادی(ع) ابراز نارضایتی می‌کند از اینکه؛ «برخی از سن‌‌های تئاتر رمپ و دستگیره ندارد و معلولان نمی‌توانند برای اجرا راحت بالا بروند.