نخستین خلبانان شهید خراسانی که در صحن عتیق آرمیدند 
همراهی همسایههای موعود ۲۳ در ۱۲ ماه سال 
دنیای طلایی دیانا یحیایی در کنگ‌فو
این نوجوان محله اروند توانسته است در نخستین حضورش در مسابقات استانی کونگ‌فو، ۳ مدال طلا بگیرد. او موفقیتش را نتیجه تمرین‌های منظم، حمایت خانواده و حضور مربی دلسوزی می‌داند که همیشه کنارش بوده.
دیانا یحیایی، نوجوانی چهارده‌ساله از محله اروند است که برنامه روزهایش با تمرین، یادگیری و تلاش گره خورده. او که در سال‌های کودکی، ورزش و فعالیت را با رشته ژیمناستیک آغاز کرد، حالا در رشته کونگ‌فو می‌درخشد و توانسته است در نخستین حضورش در مسابقات استانی، سه مدال طلا بگیرد.
خودش می‌گوید موفقیتش نتیجه تمرین‌های منظم، حمایت خانواده و حضور مربی دلسوزی است که همیشه کنارش بوده.
- چطور با دنیای ورزش آشنا شدی؟
در کودکی ژیمناستیک کار می‌کردم. چند‌ماهی به کلاس رفتم، اما بعد رهایش کردم و دیگر به‌دنبال ورزش نرفتم تا دو‌سال پیش که یکی از دوستانم مرا به کلاس کونگ‌فو دعوت کرد. از همان جلسه اول، فضای شاد کلاس و خود رشته کونگ‌فو برایم جالب بود.
- چه چیز‌هایی در این رشته برایت جذابیت داشت؟
رشته کونگ‌فو ترکیبی از چند رشته است؛ دفاع شخصی، سلاح سرد و حتی حرکات ژیمناستیک. چون قبلا ژیمناستیک کار کرده بودم، زود توانستم با این رشته هماهنگ شوم. تنوع حرکات باعث می‌شود هیچ‌وقت از تمرین‌ها خسته نشوم.
- اولین مسابقه‌ات را یادت هست؟
سال گذشته در مسابقات استانی نیمه‌آزاد شرکت کردم. در سه بخش خنجر، چوب و دفاع شخصی مقام اول را به دست آوردم. اولین بار بود که روی تشک مسابقه می‌رفتم و خیلی استرس داشتم، اما مربی و دوستانم کنارم بودند و همین باعث شد اعتمادبه‌نفس پیدا کنم.
- این موفقیت را چطور به دست آوردی؟
تمرین‌های منظم و جدی خیلی به من کمک کرد. علاوه‌بر آن، مادرم و مربی‌ام همیشه حمایتم می‌کنند. وقتی انگیزه‌ات زیاد باشد، سختی‌ها کمتربه چشم می‌آید.
- الگوی ورزشی‌ات چه کسی است؟
مربی‌ام، خانم فاطمه سلیمانی. او ارتباط خیلی خوبی با بچه‌ها دارد و همیشه تلاش می‌کند استعداد هر‌نفر را بشناسند. دلم می‌خواهد در آینده مثل ایشان مربی شوم و استعداد بچه‌های این منطقه را پرورش بدهم.
- تمرین‌های قبل از مسابقات چطور است؟
ما معمولا سه روز در هفته به سالن می‌رویم، اما وقتی نزدیک مسابقات، تمرین‌ها فشرده‌تر می‌شود. هرروز در سالن هستیم و ساعت‌ها تمرین می‌کنیم. تمرکز بیشتر روی تکنیک‌ها و تکرار حرکات است.
- شکست را هم تجربه کرده‌ای؟
شکست هم بخشی از ورزش است. امسال در مسابقات کنگ‌فو توآ در سیستم نیمه‌آزاد مدالی نیاوردم. خیلی سخت بود و ناراحت شدم، اما مربی‌ام گفت شکست هم جزئی از مسیر است و باید آن را پذیرفت. به نظرم همین شکست‌هاست که باعث می‌شود قوی‌تر شوم.
- بهترین خاطره‌ات از باشگاه چیست؟
صمیمیتی که بین بچه‌ها هست. ما فقط تمرین نمی‌کنیم، لحظه‌های شادی هم داریم. برای تولد هرکسی جشن می‌گیریم و گاهی حتی بعد‌از تعطیلی سالن، در بوستان بانوان رجایی با هم تمرین می‌کنیم. لحظات بودن با بچه‌ها برایم بهترین خاطرات شده‌اند.
- برای آینده چه هدفی داری؟
می‌خواهم تلاش کنم که در مسابقات کشوری و بعد آسیایی مقام بیاورم. درکنار آن، رؤیایم این است که روزی مربی شوم تا مثل مربی خودم به دیگران انگیزه بدهم.
* این گزارش دوشنبه ۳۱ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۴۰ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
