دانشآموز پژوهشگر محله گاز: افتخار میکنم پدرم جانباز است 
سمانه رحیمی در چاپ دو نشریه «صراط» و «پرواز» نقش داشته است 
مرتضی هنری، فوتبالیست روانشناس محله لشکر
مینا چوپانی| یک روز تصمیم می‌گیرد که فوتبالیست مطرحی شود و در تیم‌های بزرگ کشور بازی کند ولی اتفاقاتی مسیرش را تغییر می‌دهد و او را به وادی مشاوره و روانشناسی می‌کشاند. مرتضی هنری محمدآبادی فوتبالیست و روانشناس هم‌محله‌ای ماست. او از نوجوانی به‌صورت جدی فوتبال را شروع کرد و پله‌های ترقی را بالا رفت .
در همین تکاپو و تلاش از حاشیه‌های فوتبال دلسرد شد و مسیرش را به سمت‌وسوی درس و دانشگاه تغییر داد و در حال حاضر دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در رشته مشاوره تحصیلی در دانشگاه علامه‌طباطبایی تهران است. به سراغ او رفتیم و ساعتی با او به گفتگو نشستیم.
دوستانم مرا به تیم فجر لشکر کشاندند
مرتضی هنری محمدآبادی سال ۶۶ در قوچان به‌دنیا آمده است. خانواده هنری در سالی که مرتضی سوم دبستان بوده به مشهد نقل مکان کردند. او از کودکی در کوچه‌های محله لشکر مشهد با دوستانش فوتبال بازی می‌کرد تا اینکه به پیشنهاد آنها وارد تیم فجر لشکر شد. هنری در این‌باره می‌گوید: در سال سوم راهنمایی در زنگ ورزش خوب بازی می‌کردم. دوستانم پیشنهاد دادند که در تیم فجر لشکر بازی کنم.
تیم فجر لشکر یک تیم محلی بود. در میان اعضای تیم فجر لشکر با وجود کمبود امکانات صمیمیت و عشق به فوتبال وجود داشت. او اضافه می‌کند: پنج سال در آن تیم بازی کردم ؛در زمین خاکی ساعت‌ها در روزهای آخر هفته با هم تمرین می‌کردیم. وقتی به خانه برمی‌گشتیم یا لباس‌هایمان خاکی یا دست و پایمان زخمی بود. او از مربی‌اش یاد می‌کند و می‌گوید: مربی‌مان مصطفی تکافی در آن سال‌ها مرا یاری کرد.
عمویم در تیم‌های پیام و ابومسلم بازی می‌کرد
خانواده هنری اگر چه با بازی مرتضی در فوتبال مخالف نبودند ولی پدرش که شرایط فوتبال مشهد را می‌دانست چندان به او بها نمی‌داد. خانواده هنری یک فوتبالیست دیگر در خانواده داشتند. مرتضی هنری بیان می‌دارد: عمویم که اکنون مفقودالاثر است در یک دوره در تیم پیام و ابومسلم بازی کرده است.
عمویم که اکنون مفقودالاثر است در یک دوره در تیم پیام و ابومسلم بازی کرده است
فوتبالیستی که روانشناس می‌شود
در دوران راهنمایی و دبیرستان مورد اعتماد دوستانش بود، برای همین درددل آنها را می‌شنید و راهنمایی‌‌شان می‌کرد. او از همان زمان استعداد دیگرش را شناخت. طوری‌که در دانشگاه رشته روانشناسی را انتخاب کرد. در حال حاضر درسش را در اولویت کارهایش قرار داده البته گاه‌گاهی هم فوتبال بازی می‌کند..
هنری کارش که ارائه مشاوره تحصیلی به دانش‌آموزان به‌ویژه کنکوری‌هاست را بسیار دوست دارد. او چند سالی در موسسات مختلف فعالیت کرده ولی حالا در مرکز مشاوره قاسم‌آباد به هم محله‌‌ای‌هایش خدمات مشاوره‌ای می‌دهد.
۴ سال در تیم دانشگاه بازی کردم
مرتضی هنری پس از تیم فجر لشکر، چند سالی در تیم پارس مشهد بازی کرده است. او وقفه‌ای کوتاه در کارش ایجاد کرد تا خودش را برای تست در تیم‌های پارس تهران و پیکان تهران آماده کند. در همان سفر، طعم تلخ تبعیض ناشی از شهرستانی‌بودن را چشید. او در این‌باره می‌گوید: مربی‌ام، مصطفی تکافی یک‌ماه‌ونیم با من به‌صورت خصوصی کار کرد تا در تست تیم پیکان قبول شوم.
وقتی برای تست به تهران رفتیم فوتبالیست‌های شهرستانی بسیاری برای تست آمده بودند، اما همه‌مان با دری بسته مواجه شدیم و مسئولان آنجا می‌گفتند که انتخاب‌هایشان را کرده‌اند. در همان لحظه پسری که اهل جنوب بود با بغض گفت: حداقل از ما تست بگیرید شاید خوب بودیم و در را بر رویمان باز کردند، اما مربی از قبل آشنایان خودش را انتخاب کرده بود. یک‌بار دیگر در همین تست‌ها قبول شدم ولی به‌خاطر قد کوتاهم یا بهتر بگوییم شهرستانی بودنم رد شدم.
آنها می‌گفتند: شما که در شهر خودتان تیم ابومسلم دارید؟! اما نمی‌دانستند که برای ورود به تیم ابومسلم هم نیاز به پارتی بود.به مشهد برگشت و در تیم آب‌ریزان در لیگ دست یک بزرگ‌سالان بازی کرد. پس از قبولی در دانشگاه فرودسی در کنار تحصیل در رشته روانشناسی، چهار سال در تیم دانشگاه بازی کرد و به همراه این تیم مقام به‌دست آورد.
او از چگونگی ورودش به تیم دانشگاه می‌گوید: در سالی که وارد دانشگاه شدم، دوستانم به من می‌گفتند که به دانشجویان سال اول بها نمی‌دهند.با این وجود در مسابقاتی که بین دانشکده‌ها برای انتخاب تیم دانشگاه برگزار شد، شرکت کردم. در آن دوره نامم جزو ۶۰ نفر اول قرار گرفت.
یکی از هم دانشکده‌ای‌هایم که در تیم‌ملی دانشجویی بود، چندان مرا امیدوار به ادامه مسیر نکرد و احتمال می‌داد که حذف شوم، اما به لطف خدا مربی از بازی من خوشش آمد و در آن چهار سال در تیم دانشگاه بازی کردم و توانستم به همراه تیممان مقام‌هایی هم به‌دست آوریم.
دوستانم مرا بیشتر حمایت کردند
هنری از اشخاصی می‌گوید که در این راه او را بسیار حمایت کرده‌اند. او نقش دوستانش را در این زمینه پررنگ‌تر عنوان می‌کند و اظهار می‌دارد: محمد اقبالی همیشه دوست و مشوقم بوده است و از من می‌خواهد که به‌صورت جدی فوتبال را ادامه دهم در میان مربیانم هم مصطفی تکافی، هادی صبری، یونس مسعودی بازیکن تیم پیام و شجاع مربی تیم دانشگاه فردوسی هر یک به نوعی مشوق من بوده اند.
*این گزارش چهارشنبه، ۱۸ بهمن ۹۱ در شماره ۴۲ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
