تسنیم بیات مقام‌‌دار مسابقات کشوری شناست 
خاطرات مجید آراسته از روز‌هایی که محله فردوسی ۳۰ خانوار بیشتر نداشت 
احوال‌پرسی هرروزه همسایه‌های کوچه موعود۱۱
طاهره حسن‌آبادی یکی از قدیمی‌ترین ساکنان کوچه موعود است. می‌گوید: درِ خانه‌ام همیشه به روی همسایه‌ها باز است و دوست دارم هر روز به خانه‌ام بیایند. ما حالا مثل یک خانواده‌ایم. باید هر روز احوال همدیگر را بپرسیم.
اهالی محله کنه‌بیست اغلب قدیمی هستند. عمر همسایگی در اینجا طولانی است و زنان همسایه روابط نزدیکی با هم دارند. آنها این دوستی را به شکل‌های مختلفی حفظ کرده‌اند؛ از دوره‌های قرآن و روضه‌های هفتگی گرفته تا مراسم مسجدی. هر برنامه‌ای که باشد، همه دست‌به‌دست هم می‌دهند تا به بهترین شکل برگزار شود.
سه نفر از قدیمی‌ترین همسایه‌های کوچه موعود۱۱، قرار است از رسم دوستی و همسایگی در این محله برای ما بگویند.
نباشی، کار‌ها پیش نمی‌رود
مرضیه حسنی یکی از همسایه‌های فعال محله است که ردپایش در همه‌جا دیده می‌شود. او شانزده‌سال پیش به محله آمد و از همان سال اول، دغدغه پیشرفت محله و کار فرهنگی را داشت. مرضیه‌خانم تعریف می‌کند: فعالیت‌هایم را همان سال اول شروع کردم و حالا به‌عنوان فرمانده پایگاه بسیج بانوان در مسجد جوادالائمه (ع) در خدمت همسایه‌ها هستم.
مرضیه‌خانم با کمک دیگر بانوان، بسته‌های معیشتی برای نیازمندان آماده می‌کند، حلقه صالحین تشکیل می‌دهد و قاری قرآن مجالس و روضه‌های خانگی محله است.
به گفته همسایه‌ها، مرضیه‌خانم حلقه وصل میان اهالی است؛ کسی که همه را پای کار می‌کشاند و نمی‌گذارد بینشان فاصله بیفتد. اگر او در برنامه‌ای نباشد، کار‌ها خوب پیش نمی‌رود.
حرف از همسایه نمونه که به میان می‌آید، خود مرضیه‌خانم اسم طاهره حسن‌آبادی را به زبان می‌آورد که خانه‌اش در‌اختیار همسایه‌هاست.
خانه همه اهل محل
طاهره حسن‌آبادی یکی از قدیمی‌ترین ساکنان محله موعود است که ۳۲سال پیش اینجا ساکن شد. خانه بزرگش، بعد از مسجد، پایگاه دوم فعالیت بانوان محله به حساب می‌آید. خودش می‌گوید: حاج‌آقا که به رحمت خدا رفت، از دار دنیا فقط همین همسایه‌های مهربان برایم ماندند. درِ خانه‌ام همیشه به رویشان باز است و دوست دارم هر روز به خانه‌ام بیایند.
اگر کسی نذری داشته باشد یا بخواهد مولودی و روضه بگیرد، همه را به خانه طاهره‌خانم دعوت می‌کند
اگر کسی نذری داشته باشد یا بخواهد مولودی و روضه بگیرد، همه را به خانه طاهره‌خانم دعوت می‌کند. او این پیوند نزدیک میان اهالی را حاصل سال‌ها دوستی می‌داند و می‌گوید: ما حالا مثل یک خانواده‌ایم. باید هر روز احوال همدیگر را بپرسیم.
یکی از دوستان نزدیک طاهره‌خانم، کنیزرضا رشیدی است که سی‌سال پیش به محله آمد و از همان ابتدا با دیگر همسایه‌ها ارتباط خوبی برقرار کرد.
آشپز مراسم محله
کنیزرضا رشیدی را همه به‌عنوان آچار فرانسه محله می‌شناسند. کار‌های زیادی از دستش برمی‌آید؛ از دوخت و دوز لباس اهالی گرفته تا آشپزی برای مراسم محله. در ماه رمضان، هر‌روز در آشپزخانه کوچک مسجد، دیگ سوپ و شله بار می‌گذارد و سفره افطاری در مسجد پهن می‌کند.
به‌گفته همسایه‌ها، دست‌پختش بی‌نظیر است و او را آشپز محله می‌دانند.
خودش در‌این‌باره می‌گوید: خیلی از بانوان محله عضو بسیج هستند و همین موضوع ما را بیشتر به هم نزدیک کرده است. در پایگاه بسیج، هر‌روز به‌صورت مشارکتی، کاری انجام می‌دهیم؛ مثلا یک نفر زعفران می‌آورد و با هم پاک می‌کنیم یا برای رفع مشکل یک نفر، همفکری می‌کنیم تا راه چاره‌ای پیدا کنیم. خلاصه، بعد از این همه سال، حالا همدم و هم‌راز هم شده‌ایم. خدا را شکر می‌کنم که همسایه‌های خوبی دارم.
* این گزارش دوشنبه ۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۶ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
