برات شیری سرمایه زندگی‌اش را وقف ساخت مسجد کرد 
نردبان شیء شاعرانه‌ای است! 
زهرا عباسپور راه پدر نیکوکارش را ادامه می‌دهد
زهرا عباسپور در خانواده‌ای جهادی بزرگ شده است.ساخت مسجد و حسینیه روستا به‌همت پدرش و سایر خیران شکل گرفته است. او هم تاهنگامی‌که در خانه پدر بوده، با دوخت‌و‌دوز رایگان به دیگران خدمت می‌کرده است.
انجام کار خیر در خانواده‌شان کوچک و بزرگ نمی‌شناسد. همه اعضای خانواده دستشان در کار خیر است. زهرا عباسپور را بیشتر اهالی محله قائم(عج) با نام فامیل همسرش «علی‌پور» می‌شناسند. او در خانواده‌ای جهادی بزرگ شده است.
ساخت مسجد و حسینیه روستا به‌همت پدرش و سایر خیران شکل گرفته است. برق و آب به‌همت پدرش به روستا آمده است. بسیاری از مشکلات روستا هم با پا‌درمیانی آن مرحوم حل‌و‌فصل شده است.
او هم تاهنگامی‌که در خانه پدر بوده، با دوخت‌و‌دوز رایگان به دیگران خدمت می‌کرده و حالا که ازدواج کرده، همان کار‌های خیر را در خانه خودش ادامه داده است. پایه‌گذار کلاس‌های رایگان آموزش قرآن و امام‌زمان‌شناسی در محله‌شان است. همچنین با ایجاد کانالی در فضای مجازی، وسایل اضافه را جمع‌آوری و بین نیازمندان توزیع می‌کنند.
راهم را پیدا کردم
عباسپور متولد روستای عبدآباد از توابع شهرستان تربت‌حیدریه است. در همان‌جا بزرگ شد و بعد ازدواجش ساکن مشهد ومحله قائم (عج) شد. نقطه عطف زندگی‌اش را آشنایی با کلاس‌های آموزش قرآن در مسجد محله‌شان می‌داند. مدتی رایگان خیاطی می‌کرد، اما با شدت‌گرفتن آرتروز، پزشک خیاطی را برای او ممنوع کرد.
بعد‌از گذراندن دوره‌های قرآنی، مدرکش را گرفت تا بتواند در مسجد محله به بانوان تدریس کند. بعد از هر جلسه قرآن، آنچه را که می‌آموخت، تلفنی برای خواهرش که در روستا بود، توضیح می‌داد و خواهرش هم با برگزاری کلاس در مسجد روستا به اهالی آموزش می‌داده است.
او برای برگزاری کلاس به مسجد محل مراجعه کرد، اما هیئت‌امنا موافقت نکردند. به همین‌دلیل تدریس رایگان قرآن را به خانه‌اش آورد. می‌گوید: سه شیفت در خانه، قرآن تدریس می‌کردم. پسرها، دختر‌ها و بانوان جدا‌جدا می‌آمدند. کلاس‌هایم حسابی شلوغ بود و اهالی از آن استقبال می‌کردند.
یادگاری از شهید‌اصلانی
با بزرگ‌شدن فرزندانش و استقبال زیاد اهالی محله، بار دیگر به این فکر افتاد دوباره به مسجد مراجعه کند، اما باز هم موفق نشد نظر موافق آنها را برای برگزاری کلاس جلب کند. به‌دنبال راه‌حلی بود و از شهید حجت‌الاسلام‌و المسلمین اصلانی (شهید حرم رضوی) که آن زمان در قید حیات بود، برای بازگشایی این گره کمک گرفت.
عباسپور این‌طور حرفش را پی می‌گیرد: از او دعوت کردم به خانه‌ام بیاید تا با فعالیت‌های قرآنی‌ام از نزدیک آشنا شود و شرایط را ببیند. گفتم که می‌خواهم فعالیت‌های فرهنگی‌ام را گسترش بدهم. از او خواستم که به مسجد محله‌مان بیاید و با آنهایی که مخالف برگزاری کلاس هستند، صحبت کند.
شهید اصلانی گفت باید قدر افرادی را که رایگان در محله، فعالیت فرهنگی انجام می‌دهند، بدانید و آنها را تشویق کنید
شهیدحجت‌الاسلام اصلانی جلسه‌ای در مسجد گذاشت و رو به اعضای هیئت‌امنای مسجد گفت «باید قدر افرادی را که به‌رایگان در محله، فعالیت فرهنگی انجام می‌دهند، بدانید و آنها را تشویق کنید تا دیگران هم به کار‌های فرهنگی تمایل پیدا کنند.» سپس به اعضای هیئت‌امنای مسجد گفت کلیدی دراختیار عباسپور بگذارند تا هر زمان که دوست داشت، کلاس‌هایش را بدون محدودیت برگزار کند.
چراغ مسجد را روشن نگه داشتیم
حضورش در مسجد در سال ۹۶ یعنی شروع کار‌های فرهنگی و پاگرفتن بسیاری از کلاس‌های آموزشی. او می‌گوید: با کمک دیگر بانوان فعال فرهنگی در پایگاه بسیج، کلاس‌های مختلفی مانند خط، نقاشی، خیاطی، روخوانی، روان‌خوانی را در مسجد پایه گذاشتیم. کلاس‌ها از ۷ صبح شروع می‌شد و تا ۱۷ عصر ادامه داشت و این استقبال مایه دلگرمی‌مان بود و سبب شد با شور و شوق بیشتری کار را تا امروز ادامه بدهیم.
برگزاری کلاس شناخت امام‌زمان (عج) یکی دیگر از فعالیت‌های این بانوی فعال محله است. او از حدود ۲۵ سال قبل با دعوت از استادان مختلف، برای بانوان و آقایان به‌طور جدا کلاس امام‌زمان‌شناسی برگزار می‌کند. معتقد است باید برای ظهور آقا گامی برداشت و چه گامی مهم‌تر و مؤثرتر از تربیت منتظران حقیقی. برگزاری کلاس‌های تفسیر نهج‌البلاغه هم از دیگر کار‌های این بانوی فعال محله قائم (عج) است.
کرونا و شروع فعالیت جدید
با شیوع کرونا کلاس‌هایش تعطیل و همین باعث شد دو کار خیر دیگر را شروع کند. او می‌گوید: از آن موقع تا حالا گروهی مجازی تشکیل داده‌ام. هر‌فردی وسیله‌ای برای اهدا دارد، اعلام می‌کند. اگر هم فردی درخواست وسیله‌ای داشته باشد، در همین گروه اعلام می‌کند. با این روش، لوازم اضافه را جمع می‌کنم و به دست نیازمندش می‌رسانم.
دارو‌هایی که از اهالی محله جمع می‌شود را به دست تیم پزشکی که در بیمارستان قائم هستند (عج) می‌رسانم
کار دیگری که با کرونا شروع شد و هنوز ادامه دارد، کاشت درخت در روستایشان است. او می‌گوید که تصور می‌کرده برای باقی‌الصالحات باید پول داشت و مسجد، مدرسه و درمانگاه ساخت. اما یک روز با دیدن یک برنامه تلویزیونی به کاشت درخت برای روستایشان می‌پردازد؛ «از اهالی محله به نیت شادی روح شهدا و اموات پول جمع می‌کنم و با کمک برادرم درختانی مانند توت، شاه‌توت، سنجد برای روستایمان می‌خریم و می‌کاریم. کار مراقبت و آبیاری درختان هم با برادرم است. با این کار روستایمان سرسبزتر شده است و گردشگر بیشتری به آنجا می‌رود.»
او برای بازسازی مسجد و حسینیه قدیمی روستایشان کمک‌های بسیاری جمع کرده است. حالا روستا مسجد و حسینیه بزرگ و زیبایی دارد که اهالی مراسم مختلف مذهبی را در آن برگزار می‌کنند.
یکی دیگر از کار‌هایی که با کرونا شروع کرده، جمع آوری دارو‌های مازاد از مردم و رساندنش به تیم پزشکی در بیمارستان قائم (عج) است. در‌این‌باره می‌گوید: دارو‌هایی را که از اهالی محله جمع می‌شود، هر سه ماه یک‌بار به دست تیم پزشکی که در بیمارستان قائم هستند (عج) می‌رسانم. اگر دارو‌ها قابل استفاده باشد، آن را به‌رایگان دراختیار نیازمندان قرار می‌دهند.
عباسپور با همه فعالیت‌هایی که دارد با خستگی بیگانه است و می‌گوید اگر یک روز کار نکند، روزش را به حساب نمی‌آورد.
* این گزارش سه‌شنبه ۳۰ مردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۸ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
