مکتب حضرت رقیه (س) در محله کاشانی منطقه ۲، سال ۱۳۴۳ توسط حاج‌خانم قانع بنیان‌گذاری شد. در حال حاضر این مرکز فرهنگی- مذهبی با برگزاری جلسات قرآن و دروس حوزوی برای خواهران، به مکانی پویا در منطقه تبدیل شده است.
پس از این همه سال نسل‌به‌نسل سیسمونی درست‌کردن، خانه زهره ایرانمنش در خیابان هاتف شناخته شده است و هرکدام از همسایه‌ها و اقوام که وسیله‌ای به‌دردبخور برای کودک دارند، زنگ در این خانه را به صدا در می‌آورند.
حاجي نوید از بچه‌های آسایشگاه است. او را خيّران به خانه خدا فرستاده‌اند تا امروز بشود تنها حاجي آسايشگاه معلولان ذهني. با او که صحبت می‌کنم، فقط می‌گوید: «دوست دارم با مادر و پدرم دوباره به مدینه بروم.»
مهدیه جعفری می‌گوید: در کانون حضرت زینب (س) میخواستیم فضایی ایجاد کنیم برای دختران نوجوان تا به‌جای اینکه در فضا‌های پرآسیب مثل کافه‌های مختلط یا پاساژ‌ها یا پارک‌ها وقت‌گذرانی کنند، خوش‌گذرانی‌شان را بیاورند به کافه‌صورتی.
محمد خادم‌الخمسه خیر خوشنامی است که کارش را از بازار قماش و تجارت در این حوزه شروع کرد. سال۱۳۵۸ با خرید زمینی در خیابان سرخس درمانگاهی می‌سازد که با توسعه، اکنون بیمارستان امام زمان(عج) شده است.
رقیه کارگر را خیلی از اهالی به سفره همیشه پهنش می‌شناسند، اما او در این سال‌ها از مراسم‌داری جلوتر رفته و بانی اتفاقات خیر محلی شده است. آن‌قدر به محله آبا و اجدادی‌شان خدمت کرده که همه آنها را به نام نیک می‌شناسند.
در گذشته زمین کانون، آسیابی بوده است برای آرد‌کردن گندم‌ها. صاحبش آقای نوغانی اوایل جنگ، اینجا را برای پایگاه بسیج اهدا می‌کند و با مشارکت مردم این ساختمان بنا می‌شود. بسیاری از ۲۲ نفر شهید محله ساخت و گچ‌کاری‌اش را انجام داده‌اند.